Strategie zajęć wspomagających rozwój dziecka w codziennych aktywnościach

obowiązkowe

- Rozpoznanie kliniczne a zaburzeniu funkcjonowania małego dziecka- sygnały ostrzegawcze.

- Wieloprofilowość oddziaływań stymulacyjnych w procesie wspomagania rozwoju, analiza sfer rozwoju: rozwój percepcyjno-motoryczny, poznawczy, w zakresie komunikacji i emocjonalno-społeczny małego dziecka, wzajemne uwarunkowania zaburzeń - profilaktyka pierwotna i wtórna.

- Proces uczenia małego dziecka wieku 0-6 lat – mechanizmy uczenia w aspekcie teorii J. Piageta, L. Wygotskiego, M. Montessori, modele wspomagania rozwoju w procesie uczenia.

- Teoria przywiązania, podstawowe założenia, style przywiązania, praca z dzieckiem w zależności od stylu przywiązania, zaburzenia więzi u dzieci, profesjonalna opieka nad dziećmi z zaburzeniami więzi, wspieranie rozwoju bezpiecznej więzi – wskazówki dla rodziców, nauczycieli, opiekunów.

- Rodzicielstwo bliskości.

- Strategie, techniki i narzędzia pracy terapeutycznej z dziećmi wspierające właściwy rozwój relacji przywiązaniowych i komunikacji funkcjonalnej.

- Strategie i techniki w modelu behawioralno-poznawczo-rozwojowym w pracy z małym dzieckiem i jego rodziną, wspierające uczestnictwo i włączenie społeczne dziecka i rodziny.

Czochańska J. (1995): Badanie i ocena neurorozwojowa niemowląt i noworodków. Folium, Lublin.

Czochańska J. (1997): Wczesne rozpoznanie i metody postępowania w uszkodzeniach układu nerwowego u dzieci. PZWL, Warszawa.

Gerber R.J., Wilks T., Erdie-Lalena Ch. (2011): Pediatria po dyplomie. Rozwojowe kamienie milowe: rozwój ruchowy, „Medical Tribune Polska”, Vol. 15, No. 3.

Goodman R., Scott S. (2000): Psychiatria dzieci i młodzieży. Urban & Partner, Wrocław.

Ignatowicz Ł. (1994): Autyzm wczesnodziecięcy – problemy kliniczne, diagnostyczne i terapeutyczne, „Klinika Pediatryczna”, Vol. 2, No. 4.

Jaklewicz H. (1993): Autyzm wczesnodziecięcy – diagnoza, przebieg, leczenie. GWP, Gdańsk.

Koehler B., Marszał E., Świetliński J. (2002): Wybrane zagadnienia z pediatrii. Wydawnictwo Śląskiej Akademii Medycznej, Katowice.

Kopczyńska-Sikorska J. (1996): Normy w pediatrii. PZWL, Warszawa. Korman E. (1999): Podstawy endokrynologii wieku rozwojowego. PZWL, Warszawa.

Krawczyński M. (2005): Norma kliniczna w pediatrii. PZWL, Warszawa.

Krawczyński M. (2009): Propedeutyka pediatrii. PZWL, Warszawa.

Kubicka K., Kawalec W. (2006): Pediatria. PZWL, Warszawa.

Lissauer T., Clayden G. (2007): Pediatria. Elsevier Urban & Partner, Wrocław.

Łozińska D., Twarowska I. (1993): Neonatologia. PZWL, Warszawa.

Michałowicz R., Jóźwiak S. (2000): Neurologia dziecięca. Urban & Partner, Wrocław.

Namysłowska I. (2011): Psychiatria dzieci i młodzieży. PZWL, Warszawa.

Nelson I. (1996): Podręcznik pediatrii. PWN, Warszawa.

Obuchowicz A. (2007): Badanie podmiotowe i przedmiotowe w pediatrii. PZWL, Warszawa.

Palczewska I. (2002): Medycyna praktyczna – pediatria. Ocena rozwoju somatycznego dzieci i młodzieży. „Medycyna Praktyczna”, nr 3.

Pisula E. (2005): Małe dziecko z autyzmem. GWP, Gdańsk.

Popielarska A. (2000): Psychiatria wieku rozwojowego. PZWL, Warszawa.

Prusiński A. (1998): Neurologia praktyczna. PZWL, Warszawa.

Sidor K. (1997): Wybrane zagadnienia z neurologii dziecięcej. PZWL, Warszawa.

Szczapa J. (2000): Neonatologia. PZWL, Warszawa.

Zwaigenbaum L. , Bryson S., Lord C., Rogers S. (2010): Pediatria po dyplomie. Ocena kliniczna i metody postępowania z małymi dziećmi z podejrzeniem zaburzeń z kręgu autyzmu: wnioski z badań niemowląt z grupy ryzyka, „Medical Tribune Polska”, Vol. 10, No. 4.

Student:

E.1WW.W2. Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu teorii przywiązania, zna i rozumie mechanizmy zaburzeń więzi, ma podstawową, uporządkowaną wiedzę z teorii przywiązania i jej zastosowania w pracy z dzieckiem i rodziną.

E.1WW.W3. Zna psychopedagogiczne metody wspomagania rozwoju percepcyjno-motorycznego wykorzystywane w procesie terapeutycznym dziecka z opóźnieniem rozwoju psychoruchowego.

E.1WW.U2. Rozumie oraz potrafi wyjaśnić znaczenie międzysektorowego i transdyscyplinarnego podejścia w procesie wspomagania rozwoju małego dziecka oraz umie wskazać zależności między obszarami działań.

E.1WW.U2. Potrafi właściwie dobrać, zmodyfikować oraz opracować i wykonać pomoce do zajęć stymulujących rozwój z dzieckiem w wieku niemowlęcym i poniemowlęcym, wczesnodziecięcym.

E.1WW.U2. Potrafi organizować sytuacje dydaktyczne prowokujące do samooaktywności i twórczego poszukiwania rozwiązań edukacyjnych oraz wspierające rodziców i dzieci w samodzielności w zdobywaniu wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych, w tym umiejętności projektowania działań wspierających włączenie społeczne dziecka i rodziny.

E.1WW.U3. Potrafi planować i stosować metody pedagogiczne we wczesnym wspomaganiu rozwoju.

Metody nauczania: wykład, dyskusja, pokaz, praca z książką, burza mózgów, gry dydaktyczne, metody ewaluacyjne.

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenia cząstkowe ćwiczeń (kolokwium), ocena aktywności studenta na ćwiczeniach, pisemne prace zespołowe na ćwiczeniach, samoocena studentów, zaliczenie ćwiczeń na ocenę, egzamin.

51% punktów uzyskanych przez studenta z zaliczenia ćwiczeń i wykładu jest niezbędne do uzyskania oceny pozytywnej.

50% nieobecności nieusprawiedliwionych podczas wykładów kwalifikuje do niezaliczenia przedmiotu.