Tłumaczenia użytkowe: teksty z zakresu kultury

obowiązkowe

w sali

Celem zajęć jest rozwijanie technik i biegłości tłumaczenia pisemnego tekstów kultury z języka angielskiego na język polski i z polskiego na obcy.
 W ramach zajęć studenci wykonują analizy przekładów, pogłębiają wiedzę z zakresu specyficznej terminologii różnych dziedzin sztuki i szeroko rozumianej kultury, doskonalą swój warsztat tłumacza poprzez samodzielne wykonywanie tłumaczeń, autokorektę i komentowanie zastosowanych rozwiązań.

TREŚCI KSZTAŁCENIA:
- pogłębienie wiedzy o technikach (metodach) tłumaczenia pisemnego na przykładzie tekstów kultury,
- analiza tekstów zróżnicowanych gatunkowo,
- specyfika tłumaczenia pisemnego z dziedziny kultury i konkretnej subdziedziny
- problemy stylistyczne (m.in. tytuły dzieł sztuki, gry słów, metafory, neologizmy, właściwości stylu indywidualnego autora),
- problemy pragmatyczne (potrzeby odbiorcy jako kryterium określające projekt przekładowy, zakres i formę paratekstu),
- problemy etyczne (postępowanie w przypadku błędów oryginału),
- właściwy dobór słowników, źródeł oraz tekstów analogicznych;
- kształtowanie profesjonalnego podejścia do symulowanego zlecenia i zleceniodawcy, zgodnego z etyką tłumacza.

Obszary tematyczne:

- muzyka
- kino
- teatr
- zwyczaje i obyczaje
- tradycje
- sztuka kulinarna
- literatura dziecięca

TYPY TEKSTÓW:
- krótkie i dłuższe teksty prasowe, popularnonaukowe, naukowe (artykuł wraz z bibliografią, streszczenie),
- teksty o charakterze opinii, łączące język specjalistyczny z kolokwialnym (recenzje, omówienia),
- teksty użytkowe – folder wystawy, program (teatralny, koncertowy etc.), plakat, menu, książki dla dzieci

FORMY PRACY:
- analizy opublikowanych przekładów,
- przekłady tekstów przygotowane samodzielnie, omawiane na zajęciach oraz wykonywane bezpośrednio na zajęciach,
- praca zespołowa z uwzględnieniem różnych ról (kierowanie projektem, praca terminologiczna, tłumaczenie, adiustacja i redakcja),
- przygotowanie prezentacji z konkretnej dziedziny,


1. Dzierżanowska H. (1977): Tłumaczenie tekstów nieliterackich. Założenia teoretyczne i wskazówki metodyczne. Warszawa: Wyd. UW.
2. Hejwowski K. (2004a): Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
3. Hejwowski K. (2004b): Translation: A Cognitive-Communicative Approach. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
4. Hejwowski K. (2015): Iluzja przekładu. Przekładoznawstwo w ujęciu konstruktywnym. Katowice: Śląsk.
5. Kątny A. (red.) (2001): Języki fachowe: problemy dydaktyki i translacji. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
6. Kielar B. Z. (1991): „Problemy tłumaczenia tekstów specjalistycznych”. W: Grucza F. (red.): Teoretyczne podstawy terminologii. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, s. 133-140.
7. Lipiński K. (2004): Mity przekładoznawstwa. Kraków: Egis.
Maliszewski J. (red.) (2003): Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego. Częstochowa: Wyd. Wydz. Zarz. Politechniki Częstochowskiej.


Kryteria oceniania

Ocena ciągła na podstawie:
- obecności i przygotowania do zajęć,
- pracy samodzielnej (przygotowanie wymaganej liczby tłumaczeń wraz z autokorektą),
- zadowalającego wykonania innych wskazanych przez prowadzącego zadań (np. analiz, glosariuszy),
- pozytywnej oceny ze wszystkich prac cząstkowych,
- końcowego zaliczenia semestralnego.

Kryteria oceny przekładów:
Przekłady oceniane są pod względem tłumaczeniowym, formalno-językowym i pragmatycznym.


Skala ocen:
93–100% - 5


85–92% - 4,5


77–84% - 4


69–76% - 3,5


60–68% - 3


poniżej - 2

Końcowa ocena będzie oparta na frekwencji, aktywnym uczestnictwie w zajęciach, ocenach cząstkowych i pracach projektowych przygotowanych przez studentów.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dopuszcza się jedną nieusprawiedliwioną nieobecność w semestrze. Nieobecności usprawiedliwione (np. zwolnienie lekarskie) winno być udostępnione do wglądu najpóźniej tydzień po zakończonej nieobecności. W przypadku dłuższej bądź przedłużającej się nieobecności (więcej niż dwa opuszczone zajęcia) student ma obowiązek w tym czasie skontaktować się z osobą prowadzącą zajęcia.

obowiązkowe

w sali

Celem zajęć jest rozwijanie technik i biegłości tłumaczenia pisemnego tekstów kultury z języka angielskiego na język polski i z polskiego na obcy.
 W ramach zajęć studenci wykonują analizy przekładów, pogłębiają wiedzę z zakresu specyficznej terminologii różnych dziedzin sztuki i szeroko rozumianej kultury, doskonalą swój warsztat tłumacza poprzez samodzielne wykonywanie tłumaczeń, autokorektę i komentowanie zastosowanych rozwiązań.

TREŚCI KSZTAŁCENIA:
- pogłębienie wiedzy o technikach (metodach) tłumaczenia pisemnego na przykładzie tekstów kultury,
- analiza tekstów zróżnicowanych gatunkowo,
- specyfika tłumaczenia pisemnego z dziedziny kultury i konkretnej subdziedziny
- problemy stylistyczne (m.in. tytuły dzieł sztuki, gry słów, metafory, neologizmy, właściwości stylu indywidualnego autora),
- problemy pragmatyczne (potrzeby odbiorcy jako kryterium określające projekt przekładowy, zakres i formę paratekstu),
- problemy etyczne (postępowanie w przypadku błędów oryginału),
- właściwy dobór słowników, źródeł oraz tekstów analogicznych;
- kształtowanie profesjonalnego podejścia do symulowanego zlecenia i zleceniodawcy, zgodnego z etyką tłumacza.

Obszary tematyczne:

- muzyka
- kino
- teatr
- zwyczaje i obyczaje
- tradycje
- sztuka kulinarna
- literatura dziecięca

TYPY TEKSTÓW:
- krótkie i dłuższe teksty prasowe, popularnonaukowe, naukowe (artykuł wraz z bibliografią, streszczenie),
- teksty o charakterze opinii, łączące język specjalistyczny z kolokwialnym (recenzje, omówienia),
- teksty użytkowe – folder wystawy, program (teatralny, koncertowy etc.), plakat, menu, książki dla dzieci

FORMY PRACY:
- analizy opublikowanych przekładów,
- przekłady tekstów przygotowane samodzielnie, omawiane na zajęciach oraz wykonywane bezpośrednio na zajęciach,
- praca zespołowa z uwzględnieniem różnych ról (kierowanie projektem, praca terminologiczna, tłumaczenie, adiustacja i redakcja),
- przygotowanie prezentacji z konkretnej dziedziny,


1. Dzierżanowska H. (1977): Tłumaczenie tekstów nieliterackich. Założenia teoretyczne i wskazówki metodyczne. Warszawa: Wyd. UW.
2. Hejwowski K. (2004a): Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
3. Hejwowski K. (2004b): Translation: A Cognitive-Communicative Approach. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
4. Hejwowski K. (2015): Iluzja przekładu. Przekładoznawstwo w ujęciu konstruktywnym. Katowice: Śląsk.
5. Kątny A. (red.) (2001): Języki fachowe: problemy dydaktyki i translacji. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
6. Kielar B. Z. (1991): „Problemy tłumaczenia tekstów specjalistycznych”. W: Grucza F. (red.): Teoretyczne podstawy terminologii. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, s. 133-140.
7. Lipiński K. (2004): Mity przekładoznawstwa. Kraków: Egis.
Maliszewski J. (red.) (2003): Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego. Częstochowa: Wyd. Wydz. Zarz. Politechniki Częstochowskiej.


Kryteria oceniania

Ocena ciągła na podstawie:
- obecności i przygotowania do zajęć,
- pracy samodzielnej (przygotowanie wymaganej liczby tłumaczeń wraz z autokorektą),
- zadowalającego wykonania innych wskazanych przez prowadzącego zadań (np. analiz, glosariuszy),
- pozytywnej oceny ze wszystkich prac cząstkowych,
- końcowego zaliczenia semestralnego.

Kryteria oceny przekładów:
Przekłady oceniane są pod względem tłumaczeniowym, formalno-językowym i pragmatycznym.


Skala ocen:
93–100% - 5


85–92% - 4,5


77–84% - 4


69–76% - 3,5


60–68% - 3


poniżej - 2

Końcowa ocena będzie oparta na frekwencji, aktywnym uczestnictwie w zajęciach, ocenach cząstkowych i pracach projektowych przygotowanych przez studentów.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dopuszcza się jedną nieusprawiedliwioną nieobecność w semestrze. Nieobecności usprawiedliwione (np. zwolnienie lekarskie) winno być udostępnione do wglądu najpóźniej tydzień po zakończonej nieobecności. W przypadku dłuższej bądź przedłużającej się nieobecności (więcej niż dwa opuszczone zajęcia) student ma obowiązek w tym czasie skontaktować się z osobą prowadzącą zajęcia.

obowiązkowe

w sali

Celem zajęć jest rozwijanie technik i biegłości tłumaczenia pisemnego tekstów kultury z języka angielskiego na język polski i z polskiego na obcy.
 W ramach zajęć studenci wykonują analizy przekładów, pogłębiają wiedzę z zakresu specyficznej terminologii różnych dziedzin sztuki i szeroko rozumianej kultury, doskonalą swój warsztat tłumacza poprzez samodzielne wykonywanie tłumaczeń, autokorektę i komentowanie zastosowanych rozwiązań.

TREŚCI KSZTAŁCENIA:
- pogłębienie wiedzy o technikach (metodach) tłumaczenia pisemnego na przykładzie tekstów kultury,
- analiza tekstów zróżnicowanych gatunkowo,
- specyfika tłumaczenia pisemnego z dziedziny kultury i konkretnej subdziedziny
- problemy stylistyczne (m.in. tytuły dzieł sztuki, gry słów, metafory, neologizmy, właściwości stylu indywidualnego autora),
- problemy pragmatyczne (potrzeby odbiorcy jako kryterium określające projekt przekładowy, zakres i formę paratekstu),
- problemy etyczne (postępowanie w przypadku błędów oryginału),
- właściwy dobór słowników, źródeł oraz tekstów analogicznych;
- kształtowanie profesjonalnego podejścia do symulowanego zlecenia i zleceniodawcy, zgodnego z etyką tłumacza.

Obszary tematyczne:

- muzyka
- kino
- teatr
- zwyczaje i obyczaje
- tradycje
- sztuka kulinarna
- literatura dziecięca

TYPY TEKSTÓW:
- krótkie i dłuższe teksty prasowe, popularnonaukowe, naukowe (artykuł wraz z bibliografią, streszczenie),
- teksty o charakterze opinii, łączące język specjalistyczny z kolokwialnym (recenzje, omówienia),
- teksty użytkowe – folder wystawy, program (teatralny, koncertowy etc.), plakat, menu, książki dla dzieci

FORMY PRACY:
- analizy opublikowanych przekładów,
- przekłady tekstów przygotowane samodzielnie, omawiane na zajęciach oraz wykonywane bezpośrednio na zajęciach,
- praca zespołowa z uwzględnieniem różnych ról (kierowanie projektem, praca terminologiczna, tłumaczenie, adiustacja i redakcja),
- przygotowanie prezentacji z konkretnej dziedziny,


1. Dzierżanowska H. (1977): Tłumaczenie tekstów nieliterackich. Założenia teoretyczne i wskazówki metodyczne. Warszawa: Wyd. UW.
2. Hejwowski K. (2004a): Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
3. Hejwowski K. (2004b): Translation: A Cognitive-Communicative Approach. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
4. Hejwowski K. (2015): Iluzja przekładu. Przekładoznawstwo w ujęciu konstruktywnym. Katowice: Śląsk.
5. Kątny A. (red.) (2001): Języki fachowe: problemy dydaktyki i translacji. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.
6. Kielar B. Z. (1991): „Problemy tłumaczenia tekstów specjalistycznych”. W: Grucza F. (red.): Teoretyczne podstawy terminologii. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, s. 133-140.
7. Lipiński K. (2004): Mity przekładoznawstwa. Kraków: Egis.
Maliszewski J. (red.) (2003): Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego. Częstochowa: Wyd. Wydz. Zarz. Politechniki Częstochowskiej.


Kryteria oceniania

Ocena ciągła na podstawie:
- obecności i przygotowania do zajęć,
- pracy samodzielnej (przygotowanie wymaganej liczby tłumaczeń wraz z autokorektą),
- zadowalającego wykonania innych wskazanych przez prowadzącego zadań (np. analiz, glosariuszy),
- pozytywnej oceny ze wszystkich prac cząstkowych,
- końcowego zaliczenia semestralnego.

Kryteria oceny przekładów:
Przekłady oceniane są pod względem tłumaczeniowym, formalno-językowym i pragmatycznym.


Skala ocen:
93–100% - 5


85–92% - 4,5


77–84% - 4


69–76% - 3,5


60–68% - 3


poniżej - 2

Końcowa ocena będzie oparta na frekwencji, aktywnym uczestnictwie w zajęciach, ocenach cząstkowych i pracach projektowych przygotowanych przez studentów.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dopuszcza się jedną nieusprawiedliwioną nieobecność w semestrze. Nieobecności usprawiedliwione (np. zwolnienie lekarskie) winno być udostępnione do wglądu najpóźniej tydzień po zakończonej nieobecności. W przypadku dłuższej bądź przedłużającej się nieobecności (więcej niż dwa opuszczone zajęcia) student ma obowiązek w tym czasie skontaktować się z osobą prowadzącą zajęcia.