Pedagogika ogólna

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk społecznych;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną zorientowanych na konieczność podejmowania innowacji pedagogicznych

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów zorientowanych na szacunek i godność dla każdego człowieka, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.

Treści przedmiotu:

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego współczesnego ujęcia w naukach społecznych w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną.

• Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji. Innowacje pedagogiczne w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

• Edukacja jako konstytutywne pojęcie pedagogiki –

demistyfikacja stereotypów w myśleniu o edukacji, pedagogice, nauczycielu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukryty program szkoły.

• Mapa współczesnych celów wychowania, metod, materiałów dydaktycznych.

• Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Dudzikowa, M., Czerepaniak – Walczak, M. (red.). (2007). Wychowanie. Pojęcia – procesy – konteksty. Gdańsk: GWP.

• Hejnicka - Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Wyd. Difin.

• Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Kowalczuk – Walędziak, M., Korzeniecka – Bondar, A., Bocheńska – Włostowska, K. (red.). (2014). Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje. Kraków: „Impuls”.

• Palka, S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Kunowski S. Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1997.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003 (i późniejsze).

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk społecznych;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną zorientowanych na konieczność podejmowania innowacji pedagogicznych

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów zorientowanych na szacunek i godność dla każdego człowieka, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.

Treści przedmiotu:

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego współczesnego ujęcia w naukach społecznych w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną.

• Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji. Innowacje pedagogiczne w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

• Edukacja jako konstytutywne pojęcie pedagogiki –

demistyfikacja stereotypów w myśleniu o edukacji, pedagogice, nauczycielu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukryty program szkoły.

• Mapa współczesnych celów wychowania, metod, materiałów dydaktycznych.

• Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Dudzikowa, M., Czerepaniak – Walczak, M. (red.). (2007). Wychowanie. Pojęcia – procesy – konteksty. Gdańsk: GWP.

• Hejnicka - Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Wyd. Difin.

• Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Kowalczuk – Walędziak, M., Korzeniecka – Bondar, A., Bocheńska – Włostowska, K. (red.). (2014). Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje. Kraków: „Impuls”.

• Palka, S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Kunowski S. Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1997.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003 (i późniejsze).

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z klasycznymi i współczesnymi teoriami rozwoju człowieka, wychowania, uczenia się i nauczania przygotowanie do ich krytycznej oceny i twórczego z nich korzystania. Zaznajomienie studentów z procesami wychowania i kształcenia, ontologicznymi, aksjologicznymi i antropologicznymi podstawami wychowania, istotą wychowania. Przygotowanie studentów do wykorzystywania w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodnych sposobów organizowania środowiska uczenia się i nauczania. Przygotowanie studentów do wykorzystywania posiadanej wiedzy teoretycznej w sposób refleksyjny i krytyczny, a także prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii popartych rozbudowaną argumentacją teoretyczną. Przygotowanie studentów do pracy w zespole. Przygotowanie studentów do doceniania znaczenia pedagogiki dla rozwoju osoby i budowania warsztatu pracy nauczyciela dziecka w wieku przedszkolnym i ucznia w młodszym wieku szkolnym.

1. Dudel B., Kowalczuk-Walędziak M., Łogwiniuk K. M., Szorc K., Wróblewska U., Innowacje w teorii i praktyce edukacyjnej, Białystok 2014.

2. Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003.

3. Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008, s. 210-256.

4. Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993, Rozdział II Pojęcie pedagogiki jako nauki, s. 25 –34, rozdz. 1. Pojęcie wychowania s.164-180.

5. Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008. s. 101-109.

6. Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika, Warszawa 2019, s. 24 – 29.

7. Nowotniak J., Ukryty program rzeczywistości edukacyjnej, Szczecin 2002.

8. Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:] Wprowadzenie do pedagogiki, T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

9. Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków 2000. s. 38-48.

10. Wróbel A., Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. Wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne 2018, 1, s. 93-103.