Filmoterapia

fakultatywne

w sali

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów i studentki z teorią filmoterapii jako samodzielnego rodzaju arteterapii oraz możliwościami praktycznego zastosowania wiedzy z zakresu filmoterapii podczas działań terapeutycznych, edukacyjnych, profilaktycznych i innych. Studenci i studentki nabędą umiejętności określania terapeutycznych właściwości dzieł filmowych, rozwiną umiejętność dyskusji, umiejętność krytycznego myślenia oraz kształtowania własnej opinii na temat oglądanych obrazów filmowych.

Profil studiów: Ogólnoakademicki

Forma studiów: Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: Status przedmiotu - obowiązkowy

Dziedzina i dyscyplina nauki: Interdyscyplinarna dziedzina nauk humanistycznych, społecznych i sztuki

Rok studiów/semestr: II rok I stopnia, semestr zimowy, specjalność: Pedagogika Resocjalizacyjna

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza o sztuce filmowej

Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: Ćwiczenia, 15 godzin

Metody dydaktyczne: dyskusja, analiza tekstu kultury, warsztaty grupowe

Punkty ECTS: 2,00

Bilans nakładu pracy studenta

Rodzaje aktywności:

– udział w ćwiczeniach – 15 godzin;

– przygotowanie do ćwiczeń – 5 godzin;

– realizacja zadań projektowych – 10 godzin;

– konsultacje – 10 godzin;

Razem 40 godzin, co odpowiada 2 punktom ECTS

Wskaźniki ilościowe

Nakład pracy studentki/studenta związany z zajęciami:

– wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela – 25 godzin, co odpowiada 1 pkt ECTS

– o charakterze praktycznym – 30 godzin, co odpowiada 1 pkt ECTS

Literatura podstawowa:

1. P. Bellantoni, Jeśli to fiolet, ktoś umrze. Teoria koloru w filmie, Warszawa 2010

2. M. Brol, Psychologia i film (w:) Psychologiczna praca z filmem. M. Brol, A. Skorupa (red.). Katowice 2014, str. 13-41.

3. J. M. Haltof, Kinoterapia – przeżyjmy katastrofę, (w:) Kino, J. Toeplitz (red.), Warszawa 1985, nr 9, str. 24-26

4. M. Harland, B. Szymczyk, Filmoterapia – czyli rozwojowy i terapeutyczny wpływ filmu na emocje, (w:) Na tropach psychologii w filmie część 2. Film w terapii i rozwoju, A. Skorupa, M. Brol, P. Paczyńska-Jasińska (red.). Warszawa 2018, str. 91-109.

5. M. Kozubek, Filmoterapia, Gdańsk 2016

6. E. Morin, Kino i wyobraźnia, tłum. K. Eberhardt, Warszawa 1975, str.116-143

7. J. Mytnik, Filmoterapia jako samodzielny rodzaj arteterapii, (w:) Arteterapia – Terapia sztuką w praktyce, nr 3/2010, E. Rybicka (red.), Warszawa 2010, str. 27-28

8. J. Mytnik, Muzyka filmowa i kolorystyka filmu jako czynniki filmoterapii, (w:) Arteterapia – Terapia sztuką w praktyce, nr 4/2010, E. Rybicka (red.), Warszawa 2010, str. 28-31

9. J. Mytnik, Wstęp do zagadnienia wykorzystania sztuki filmowej w terapii, (w:) Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica, nr 11, J. Kossewska (red.), Kraków 2018, str. 98-114

10. J. Mytnik-Daniluk, Film therapy – the creative use of film art in practice, (w:) (w:) Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura, nr 11 (4), A. Ogonowska (red.), Kraków 2019, str. 47-62

11. E. Nurczyńska-Fidelska, K. Klejsa, T. Kłys, P. Sitarski, Kino bez tajemnic, Warszawa 2009

12. J. Pisarek, P. Francuz, Poznawcze i emocjonalne zaangażowanie widza w film fabularny w zależności od typu bohatera, (w:) Psychologiczne aspekty komunikacji audiowizualnej, P. Francuz (red.), Lublin 2007, str. 165-186

13. J. Płażewski, Język filmu, Warszawa 1982

14. S. Popek, Barwy i psychika: percepcja, ekspresja, projekcja, Lublin 1999, str. 80-108

15. B. Skowronek, Konceptualizacje filmu i jego oglądania w języku młodzieży, Kraków 2007, str. 186-195

16. W. Szulc, Początki arteterapii jako dyscypliny paramedycznej w Europie, (w:) Metody i formy terapii sztuką, L. Kataryńczuk-Mania (red.), Zielona Góra 2005, str. 7-10

17. D. Wedding, M. A. Boyd, R. M. Niemiec, Kino i choroby psychiczne. Filmy, które pomagają zrozumieć zaburzenia psychiczne, Warszawa 2014

18. B. Skowronek, Konceptualizacje filmu i jego oglądania w języku młodzieży, Kraków 2007, str. 186-195

19. E. Konieczna, Baśń w literaturze i filmie. Rola baśni filmowej w edukacji filmowej dzieci w wieku przedszkolnym, Kraków 2005, str. 69-86

20. A. Skorupa, M. Brol, P. Paczyńska-Jasińska (red.). Na tropach psychologii w filmie część 1. Film w edukacji i profilaktyce. Warszawa 2018

21. A. Skorupa, M. Brol, P. Paczyńska-Jasińska (red.). Na tropach psychologii w filmie część 2. Film w terapii i rozwoju. Warszawa 2018

Literatura uzupełniająca:

1. J. Płażewski, Język filmu, Warszawa 1982, str. 16-33

2. A.Helman, A. Pitrus, Podstawy wiedzy o filmie, Gdańsk 2008

3. E. Nurczyńska-Fidelska, K. Klejsa, T. Kłys, P. Sitarski, Kino bez tajemnic, Warszawa 2009

4. A.Helman, Wstęp (w:) Kino gatunków, A. Helman (red.), Kraków 1991

5. D. Bordwell, K. Thompson, Film Art – sztuka filmowa, Warszawa 2010

6. Kino gatunków, A. Helman (red.), Kraków 1991

7. Kino gatunków wczoraj i dziś, K. Loska (red.), Kraków 1998

8. A.Helman, Rola muzyki w filmie, Warszawa 1964

Wiedza. Student (KP6_WG1, KP6_WG6, KP6_WK5):

- zna terminologię używaną w pedagogice i terapii oraz jej zastosowanie na poziomie rozszerzonym w dyscyplinie pokrewnej, jaką jest filmoterapia

- ma pogłębioną wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym oraz społecznym

Umiejętności. Student (KP6_UW2, KP6_UO1, KP6_UO2):

- potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz filmoterapii w celu analizy złożonych problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych

- ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji edukacyjnych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań

Kompetencje społeczne. Student (KP6_KO1, KP6_KR1, KP6_UU2):

- jest przekonany o konieczności i doniosłości, sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań, zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzegania zasad etyki zawodowej; dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą (w tym dotyczące ochrony własności intelektualnej); poszukuje optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania nieprawidłowych działań pedagogicznych.

Metody sprawdzania, czy zakładane efekty kształcenia zostały osiągnięte: ćwiczenia praktyczne, ocena aktywności w trakcie zajęć, ocena efektów pracy zespołowej.

Forma zaliczenia: Zaliczenie na ocenę; napisanie pracy zaliczeniowej: filmoterapeutycznego warsztatu profilaktycznego w oparciu o gotowe dzieło filmowe

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia: ocena aktywności w trakcie zajęć (popartą lekturą tekstów),

Zasady zaliczania nieobecności: forma pisemna lub ustna w trakcie konsultacji

Liczba godzin nieobecności kwalifikujących do niezaliczenia przedmiotu: 8

Niezbędne czynności, które student ma za zadanie wykonać , aby uzyskać pozytywną ocenę z przedmiotu, to:

- obecność na zajęciach

- przygotowanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany temat