Psychologia kształcenia dzieci i młodzieży ze SPE
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-RS5-2ICU |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.7
|
Nazwa przedmiotu: | Psychologia kształcenia dzieci i młodzieży ze SPE |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
2 rok SPC SJ sem.zimowy |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Podstawowa wiedza z zakresu psychologii ogólnej. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Przedstawienie osiągnięć z zakresu psychologii nauczania i uczenia się, które mogą być przydatne w procesie kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. |
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Dziedzina i dyscyplina nauki: psychologia Rok studiów/semestr: drugi/semestr trzeci Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): przyswojona wiedza z zakresu podstaw psychologii ogólnej Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: wykład 15 godzin, ćwiczenia 10 godzin Metody dydaktyczne: metody aktywizujące, praca z tekstem, przygotowywanie prezentacji Punkty ECTS: 2 Bilans nakładu pracy studenta: - udział w wykładach 15 godzin - udział w ćwiczeniach 10 godzin - przygotowanie do ćwiczeń 5 godzin - zaliczenie ćwiczeń 5 godzin - opracowanie literatury do egzaminu 10 godzin - przygotowanie do egzaminu i udział w nim 15 godzin |
Literatura: |
Bochniarz A., Grabowiec A. (2019). Uczeń zdolny w rzeczywistości polskiej szkoły. Lubelski Rocznik Pedagogiczny, t. XXXVIII, z. 3, 255-269. Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. Bubak-Woźniakiewicz K. (2008). Style nauczania i uczenia się – psychologia kształcenia. W: I. Maciejowska (red.), Jak kształcić studentów chemii i kierunków pokrewnych: podręcznik nauczyciela akademickiego. Kraków: Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 150-158. Domagała-Zyśk E., Knopik T., Oszwa U. (2018). Znaczenie diagnozy funkcjonalnej w edukacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Roczniki Pedagogiczne, 10(46), nr 3, 77-90. Figiel A. (2019). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w świetle zmieniających się przepisów prawa oświatowego. Edukacja Humanistyczna, 1(40), 37-48. Pieronkiewicz B. (2015). Koncepcja kształcenia transgresyjnego jako odpowiedź na specjalne potrzeby edukacyjne współczesnej młodzieży. W: W. Żłobicki (red.), Transgresje w edukacji. Tom 1. Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 219-229. Sędek G. (2000). Psychologia kształcenia. W: Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Tom 3. J. Strelau (red.). Gdańsk: GWP, 259-280. Siemionow J. (2013). Kształcenie resocjalizujące – specyfika i znaczenie procesu edukacji nieletnich niedostosowanych społecznie. Resocjalizacja Polska, 4, 103-111. Wojciechowski F., Opozda-Suder S. (2014). Osobowe i społeczne następstwa niepełnosprawności. Teoretyczne podstawy interpretacji. Niepełnosprawność dyskursy pedagogiki specjalnej. Pedagog – Nauczyciel – Terapeuta, 16, 11-32. Zamkowska A. (2019). Model nauczyciela wczesnoszkolnej edukacji włączającej. Roczniki Pedagogiczne, 11(47), nr 2, 93-103. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza: student posiada pogłębioną wiedzę psychologiczną i pedagogiczną pozwalającą na rozumienie procesów prawidłowego i zaburzonego rozwoju oraz procesów socjalizacji, wychowania i nauczania-uczenia się (KA7_WG1) Umiejętności: student potrafi prowadzić zajęcia w grupie zróżnicowanej, indywidualizować zadania i dostosowywać metody i treści do potrzeb i możliwości uczniów (w tym uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, z uwzględnieniem uczniów szczególnie uzdolnionych) oraz wykorzystywać zasady i metody uniwersalnego i indywidualnego projektowania zajęć (KA7_UO2); ma rozwiniętą umiejętność dostosowywania się do specyfiki funkcjonowania uczniów i wdrażania efektywnych programów zwiększających ich umiejętności poznawcze i kompetencje społeczne oraz programów poprawiających integrację rówieśniczą uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (KA7_UO4); potrafi projektować i prowadzić zajęcia oraz dokonywać ich ewaluacji (zgodnie z wybraną specjalnością), zróżnicowanych metod monitorowania i oceniania postępów uczniów (KA7_UO5); potrafi analizować własne działania pedagogiczne, dydaktyczne, wychowawcze, opiekuńcze i rehabilitacyjne, wskazywać obszary wymagające modyfikacji, eksperymentowania i wdrażania działań innowacyjnych, a także korzystać z informacji zwrotnych dotyczących własnej pracy, w tym uzyskiwanej w trakcie współpracy z innymi nauczycielami i specjalistami, superwizji koleżeńskich i nadzoru pedagogicznego KA7_UU1) Kompetencje społeczne: student jest odpowiedzialny za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, przestrzega zasad etyki zawodowej pedagoga specjalnego (KA7_KO2) |
Metody i kryteria oceniania: |
Ćwiczenia - zaliczenie na ocenę w formie kolokwium ustnego (pozytywna ocena przy poprawnej odpowiedzi na dwa z trzech wylosowanych pytań) Wykład – egzamin pisemny w formie testu wyboru (pozytywna ocena przy uzyskaniu 8 poprawnych odpowiedzi na 15 pytań) |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-06-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR WYK
CW
CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 10 godzin
Wykład, 15 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Andrzej Dakowicz | |
Prowadzący grup: | Andrzej Dakowicz | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
|
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
|
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
|
Skrócony opis: |
Przedstawienie osiągnięć z zakresu psychologii nauczania i uczenia się, które mogą być przydatne w procesie kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. |
|
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Dziedzina i dyscyplina nauki: psychologia Rok studiów/semestr: drugi/semestr trzeci Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): przyswojona wiedza z zakresu podstaw psychologii ogólnej Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: wykład 15 godzin, ćwiczenia 10 godzin Metody dydaktyczne: metody aktywizujące, praca z tekstem, przygotowywanie prezentacji Punkty ECTS: 2 Bilans nakładu pracy studenta: - udział w wykładach 15 godzin - udział w ćwiczeniach 10 godzin - przygotowanie do ćwiczeń 5 godzin - zaliczenie ćwiczeń 5 godzin - opracowanie literatury do egzaminu 10 godzin - przygotowanie do egzaminu i udział w nim 15 godzin |
|
Literatura: |
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. Bubak-Woźniakiewicz K. (2008). Style nauczania i uczenia się – psychologia kształcenia. W: I. Maciejowska (red.), Jak kształcić studentów chemii i kierunków pokrewnych: podręcznik nauczyciela akademickiego. Kraków: Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 150-158. Domagała-Zyśk E., Knopik T., Oszwa U. (2018). Znaczenie diagnozy funkcjonalnej w edukacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Roczniki Pedagogiczne, 10(46), nr 3, 77-90. Figiel A. (2019). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w świetle zmieniających się przepisów prawa oświatowego. Edukacja Humanistyczna, 1(40), 37-48. Pieronkiewicz B. (2015). Koncepcja kształcenia transgresyjnego jako odpowiedź na specjalne potrzeby edukacyjne współczesnej młodzieży. W: W. Żłobicki (red.), Transgresje w edukacji. Tom 1. Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 219-229. Sędek G. (2000). Psychologia kształcenia. W: Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Tom 3. J. Strelau (red.). Gdańsk: GWP, 259-280. Siemionow J. (2013). Kształcenie resocjalizujące – specyfika i znaczenie procesu edukacji nieletnich niedostosowanych społecznie. Resocjalizacja Polska, 4, 103-111. Wojciechowski F., Opozda-Suder S. (2014). Osobowe i społeczne następstwa niepełnosprawności. Teoretyczne podstawy interpretacji. Niepełnosprawność dyskursy pedagogiki specjalnej. Pedagog – Nauczyciel – Terapeuta, 16, 11-32. Zamkowska A. (2019). Model nauczyciela wczesnoszkolnej edukacji włączającej. Roczniki Pedagogiczne, 11(47), nr 2, 93-103. |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2024/25" (jeszcze nie rozpoczęty)
Okres: | 2024-10-01 - 2025-06-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 10 godzin
Wykład, 15 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Andrzej Dakowicz | |
Prowadzący grup: | Andrzej Dakowicz, Monika Kisielewska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
|
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
|
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
|
Skrócony opis: |
Przedstawienie osiągnięć z zakresu psychologii nauczania i uczenia się, które mogą być przydatne w procesie kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. |
|
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Dziedzina i dyscyplina nauki: psychologia Rok studiów/semestr: drugi/semestr trzeci Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): przyswojona wiedza z zakresu podstaw psychologii ogólnej Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: wykład 15 godzin, ćwiczenia 10 godzin Metody dydaktyczne: metody aktywizujące, praca z tekstem, przygotowywanie prezentacji Punkty ECTS: 2 Bilans nakładu pracy studenta: - udział w wykładach 15 godzin - udział w ćwiczeniach 10 godzin - przygotowanie do ćwiczeń 5 godzin - zaliczenie ćwiczeń 5 godzin - opracowanie literatury do egzaminu 10 godzin - przygotowanie do egzaminu i udział w nim 15 godzin |
|
Literatura: |
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. Bubak-Woźniakiewicz K. (2008). Style nauczania i uczenia się – psychologia kształcenia. W: I. Maciejowska (red.), Jak kształcić studentów chemii i kierunków pokrewnych: podręcznik nauczyciela akademickiego. Kraków: Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 150-158. Domagała-Zyśk E., Knopik T., Oszwa U. (2018). Znaczenie diagnozy funkcjonalnej w edukacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Roczniki Pedagogiczne, 10(46), nr 3, 77-90. Figiel A. (2019). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w świetle zmieniających się przepisów prawa oświatowego. Edukacja Humanistyczna, 1(40), 37-48. Pieronkiewicz B. (2015). Koncepcja kształcenia transgresyjnego jako odpowiedź na specjalne potrzeby edukacyjne współczesnej młodzieży. W: W. Żłobicki (red.), Transgresje w edukacji. Tom 1. Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 219-229. Sędek G. (2000). Psychologia kształcenia. W: Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Tom 3. J. Strelau (red.). Gdańsk: GWP, 259-280. Siemionow J. (2013). Kształcenie resocjalizujące – specyfika i znaczenie procesu edukacji nieletnich niedostosowanych społecznie. Resocjalizacja Polska, 4, 103-111. Wojciechowski F., Opozda-Suder S. (2014). Osobowe i społeczne następstwa niepełnosprawności. Teoretyczne podstawy interpretacji. Niepełnosprawność dyskursy pedagogiki specjalnej. Pedagog – Nauczyciel – Terapeuta, 16, 11-32. Zamkowska A. (2019). Model nauczyciela wczesnoszkolnej edukacji włączającej. Roczniki Pedagogiczne, 11(47), nr 2, 93-103. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.