Teoria i praktyka całożyciowego uczenia się

fakultatywne

Przedstawienie wiedzy dotyczącej teorii i praktyki całożyciowego uczenia się.

w sali

Przekazanie wiedzy na temat edukacji ustawicznej w Polsce na tle zaleceń Komisji Europejskiej. Omówienie teorii dotyczących potrzeb, motywacji, stylów uczenia się ludzi w ciągu całego życia. Charakterystyka aktualnych tendencji w realizacji idei edukacji ustawicznej w wybranych krajach. Uświadomienie znaczenia samokształcenia, biograficzności i polityki oświatowej dla całożyciowego uczenia się. Charakterystyka struktur organizacyjnych i ich roli w modernizacji i innowacji określonych dziedzin edukacji dzieci, młodzieży i dorosłych w perspektywie edukacji całożyciowej.

Profil studiów - ogólnoakademicki

Forma studiów - stacjonarne

Rodzaj przedmiotu - fakultatywne

Dziedzina i dyscyplina nauki - nauki społeczne

Rok studiów/semestr - 3 rok, 1 stopień, Praca Socjalna, sem. letni

Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów) - wiedza z zakresu socjologii, filozofii społecznej, polityki społecznej

Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć - 30 godzin wykład

Metody dydaktyczne - wykład z prezentacją multimedialną

Punkty ECTS - 3

Bilans nakładu pracy studenta - obecność na wykładach 30 godz. + konsultacje 20h – 2 pkt. ECTS; przygotowanie do zaliczenia – 25 h – 1 pkt. ECTS

Wskaźniki ilościowe - nakład pracy studenta związany z zajęciami

a) wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela (w tym prowadzone zajęcia oraz konsultacje, w czasie których student może przedyskutować nurtujące go kwestie, np. w ramach przygotowywania pracy zaliczeniowej) - 50 h, 2 pkt ECTS

b) o charakterze praktycznym - 25 h, 1 pkt ECTS

1. Cęcelek G., Kształcenie i doskonalenie dorosłych w zmieniającej się rzeczywistości, Edukacja Dorosłych 2005 nr 4

2. Chmielecka M., Ewolucja teorii transformatywnego uczenia się, Edukacja ustawiczna Dorosłych 4/2019

3. Czerniawska O., Permanentna edukacja jako zadanie starości w XXI wieku, Edukacja Dorosłych 2003 nr 2

4. Czerwiński K., Synergiczna koegzystencja edukacji dorosłych i społeczeństwa obywatelskiego - potrzeby, możliwości, warunki [w:] Karpińska A., Szwarc A., Wróblewska W. (red.), Edukacja całożyciowa - wybrane obszary, Toruń 2019

5. Dubas E., Rozwój jako kategoria pojęciowa andragogiki, Edukacja Dorosłych 1987 nr 10

6. Faure E., Uczyć się, aby być, Warszawa 1975

7. Góralska R., Biała Księga Komisji Europejskiej: Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, (w:) Kruszewski Z., Modernizacja edukacji i projekty międzynarodowe, Płock 2008

8. Kazimierska I, Lachowicz I., Piotrowska L., Uczenie się dorosłych- cykl Kolba, ORE, Warszawa 2014

9. Komisja Europejska, „Edukacja: jest w niej ukryty skarb”, Warszawa 1998

10. Komisja Europejska, Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, tłum. K. Pachniak, R. Piotrowski, wyd. Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP, Warszawa 1997

11. Kruszelnicki W., Znaczenie teorii krytycznej dla uczenia się i nauczania dorosłych. Edukacja Dorosłych, 2(73), 2015

12. Lengrand P., Obszary permanentnej samoedukacji, Warszawa 1995

13. Maniak G., Kształcenie przez całe życie – idea i realizacja polska na tle Unii Europejskiej. Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach 2015

14. Memorandum dotyczące kształcenia ustawicznego. Dokument roboczy Komisji Europejskiej. Bruksela 2000

15. Muszyński M., Teoria uczenia się egzystencjalnego Petera Jarvisa, Edukacja Dorosłych 2013, nr 1

16. Solarczyk – Ambrozik E., (red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej. Poznań 2013

17. Stopińska-Pająk A., Polskie tradycje instytucji edukacji dorosłych w kontekście uczenia się całożyciowego, Rocznik Andragogiczny t. 22 (2015)

18. Szarota Z., Priorytety i funkcje społeczne edukacji w dorosłości – perspektywa Celów Zrównoważonego Rozwoju UNESCO 2030, „e-mentor” 2019, nr 1(78), s. 46–53

19. Talaga S., Dyrcz M., Lubińska-Żądło B, Kiełtyka A., Jakość życia osób starszych uczestniczących w zajęciach uniwersytetu trzeciego wieku. Studia Socialia Cracoviensia 2018 nr 1

20. Wroczyński R., Edukacja permanentna, Warszawa 1973

KA6_KK1 - monitoruje przebieg i efekty własnych działań i innych oraz poddaje je ocenie z perspektywy profesjonalnej pracy socjalnej

KA6_KO2 - potrafi wspomagać rozwój człowieka przez wyzwalanie jego własnych sił rozwojowych oraz możliwości; potrafi rozwijać w bezpośrednim środowisku warunki wielostronnej, korzystnej aktywności społecznej

KA6_KR2 - ma przekonanie o wadze profesjonalnego podejścia do swoich obowiązków; poszukuje optymalnych rozwiązań i postępuje zgodnie z zasadami etyki

Zaliczenie przedmiotu następuje po uzyskaniu pozytywnej oceny (minimum 3,0 - 51%) z testu z zakresu realizowanych treści na wykładach.