Warsztat wschodoznawcy 470-SW1-1WWZ
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2024/25

Pierwsze ośrodki wschodoznawcze w Polsce i na świecie. Obszary badań wschodoznawczych.

1. Landowski Z., Orientaliści i orientalistyka w międzywojennym Wilnie (1920–1939), "Kwartalnik Historii Nauki i Techniki", 2024, Tom 69, Numer 2, s. 33 - 68.

2. Olszowska K. W., Orientalistyka lwowska i krakowska–dwa ośrodki naukowe oraz ich wzajemne powiązania, „Prace Historyczne”, 2018, nr 145 (2), 303-316.

3. Maj I. P., Działalność Instytutu Wschodniego w Warszawie 1926-1939. Warszawa 2007.

4 Czarnik O.S., Instytut Wschodni „Reduta”. Zarys dorobku wydawniczego do roku 1952, „Zeszyty naukowe” (Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie), nr 4, 2016, s. 53-72

5. Początki „Obozu” i Studium Europy Wschodniej UW

Jan Malicki, dyrektor Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu

Warszawskiego, w rozmowie z Bogdanem Borowikiem, "Sprawy Międzynarodowe", 2018, nr 1, s. 321-336.

2.

Przegląd klasycznych opracowań wschodoznawczych.

1. Dwa polskie pamiętniki z Syberii XVII-XVIII wieku, Wrocław 1996. (fragmenty)

2. Sieroszewski W., 12 lat w kraju Jakutów, Warszawa 1900. (fragmenty).

3. Wschód: kwartalnik poświęcony sprawom wschodu, 1930, nr 1.

4. Kucharzewski J., Od białego caratu do czerwonego, t. 1, Warszawa 1935, (wstęp).

4. Malinowski B., Życie seksualne dzikich, Warszawa 1938. (fragmenty)

5. Szkice z Dziejów Polskiej Orientalistyki: pod red. Stefana Strelcyna.  Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1957, t. 1.

5. Wschód, Orient : kwartalnik poświęcony sprawom wschodu. 1934, nr 1 .

6. Rocznik Oryentalistyczny T.1 Cz.1 1914-1915.

3.

Źródła i ich krytyka w badaniach wschodoznawczych

1. Wnęk K., Metoda badania wiarygodności masowych źródeł historycznych baz danych i opracowań badawczych, „Przeszłość Demograficzna Polski” 38, 2016, nr 4, s. 119-142.

2. Sielezin J. R., Specyfika źródeł do badań politologicznych, „Przegląd Politologiczny”, nr 1, 2003, s. 5-17.

3. Rakowski T., Historia mówiona i źródła etnograficzne jako „wiedza pewna”. Przypadek potransformacyjnej historii Bułganu w zachodniej Mongolii oraz historii wsi Broniów z centralnej Polski, „Rocznik Antropologii Historii”, 2015, rok V, (8), s. 59–90

4.

Języki Wschodu: narzędzie wschodoznawcy

1. Majewicz A., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa 1989.

2. Ronen S., Sobelman M., Samouczek języka hebrajskiego, Łódź 2008.

3. Wijas A., Cyrylica rosyjska [http://cccp.awijas.pl/dnld/cyrylica_rosyjska.pdf]

4. Zasady latynizacji alfabetu rosyjskiego https://www.gov.pl/attachment/0ae4481c-782a-4536-a357-7b6cb45a8083

5.

Kontrowersje w badaniach wschodoznawczych

1. Said E., Orientalizm, Poznań 2005. (fragmenty)

2. Fanon F., The Wretched of the Earth, Grove Press, 1963. (wstęp)

3. Ahmed L., Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate, Yale 1992. (conclusion)

6.

Etyka i wyzwania badań wschodoznawczych

1. Muchowski J., Miejsce etyki w historycznych badaniach nad Shoah, „Historyka”, t. XXXVI, 2006, s. 73-87.

2. Białecki D., Normy uprawiania nauki w badaniach historycznych, „Studia Pelplińskie”, t. 55, 2021, s. 27-35.

3. Terela I., Wybrane problemy etyczne w historii mówionej. Refleksje historyka, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, nr 15(2), 2019, s. 104–117.

7.

Nowoczesne technologie w badaniach wschodoznawczych

1. Narojczyk K., W kierunku historii cyfrowej. Nowe możliwości – nowe wyzwania, „Res historica”, nr 42, 2016, s. 329-350.

2. Starczewski M., Historia cyfrowa. Koncepcje, metody, instytucje, [rozprawa doktorska], Warszawa 2023. (fragmenty)

Student:

(KP6_WG4:) ma rozszerzoną znajomość metod badawczych mających zastosowanie w studiach nad obszarem Europy Wschodniej i regionu Eurazji;

(KP6_UW1) samodzielnie zdobywać, utrwalać i rozwijać wiedzę w sposób uporządkowany i systematyczny przy zastosowaniu nowoczesnych technik pozyskiwania, klasyfikowania i analizowania informacji;

(KP6_UW2) wykorzystać wiedzę teoretyczną właściwą dla studiów nad obszarem państw Europy Wschodniej, Kaukazu, Azji Centralnej i Dalekiego Wschodu do opisu podstawowych problemów historycznych, ekonomicznych, politycznych i kulturowych państw Europy Wschodniej i obszaru Eurazji;

(KP6_UU1) zaplanować proces uczenia się i efektywnie go realizować;

(KP6_KR3) do pracy w dziedzinie obszaru zainteresowań w administracji krajowej i samorządowej, instytucjach międzynarodowych, organizacjach pozarządowych oraz formacjach mundurowych

Zasady przeprowadzania kolokwium

1. Kolokwium zostanie przeprowadzone w formie pisemnej – test złożony z pytań otwartych i zamkniętych

2. Czas na napisanie testu – 45 minut

3. Jednym z zadań na kolokwium jest analiza źródła – źródło ikonograficze, tekstowe, obiekt przestrzenny (do wyboru)

4. W pytaniach zamkniętych przewiduję możliwość wielokrotnego wyboru

5. Udzielenie jednocześnie poprawnej i błędnej odpowiedzi, skutkuje brakiem punktu

6. Progi punktowe wymagane do zaliczenia na poszczególne oceny:

Bardzo dobry (co najmniej 91%)

Dobry plus (co najmniej 81% )

Dobry (co najmniej 71% )

Dostateczny plus (co najmniej 61% )

Dostateczny (co najmniej 51%)

Niedostateczny (poniżej 51% )

1. Pierwsze ośrodki wschodoznawcze w Polsce i na świecie. Obszary badań wschodoznawczych.

2. Przegląd klasycznych opracowań wschodoznawczych.

3. Źródła i ich krytyka w badaniach wschodoznawczych

4. Kontrowersje w badaniach wschodoznawczych

5. Języki Wschodu: narzędzie wschodoznawcy

6. Etyka i wyzwania badań wschodoznawczych

7. Nowoczesne technologie w badaniach wschodoznawczych

pogadanka, praca z tekstem, metoda sytuacyjna, metoda ćwiczeń, dyskusja, metoda problemowa, metoda odkrywania, praca własna studenta