Seminarium doktoranckie

obowiązkowe

Zajęcia są prowadzone 2 metodami: seminaryjną oraz indywidualnych konsultacji. Celem podstawowym seminarium jest przygotowanie słuchaczy do samodzielnej realizacji projektu badawczego, którego zwieńczeniem będzie napisanie pod kierunkiem prowadzącego rozprawy doktorskiej. Stąd przez cały czas trwania seminarium jego słuchacze zapoznawani są z różnymi kategoriami źródeł historycznych, metodami ich analiz oraz różnymi interpretacjami wyników. Ważną rolą seminarium jest zapoznanie ze stanem badań w poszczególnych obszarach problemowych oraz bieżąca obserwacja najnowszych dokonań polskiej i zagranicznej historiografii. W zalezności od tempa prowadzonych prac studyjnych w archiwach i bibliotekach naukowych doktoranci prezentują ich wyniki. Każde wystąpienie doktoranta poddawane jest dyskusji, a następnie formułowane są dalsze zalecenia.

mieszany: w sali i zdalnie
w sali

Zajęcia są prowadzone 2 metodami: seminaryjną oraz indywidualnych konsultacji. Celem podstawowym seminarium jest przygotowanie słuchaczy do samodzielnej realizacji projektu badawczego, którego zwieńczeniem będzie napisanie pod kierunkiem prowadzącego rozprawy doktorskiej. Stąd przez cały czas trwania seminarium jego słuchacze zapoznawani są z różnymi kategoriami źródeł historycznych, metodami ich analiz oraz różnymi interpretacjami wyników. Ważną rolą seminarium jest zapoznanie ze stanem badań w poszczególnych obszarach problemowych oraz bieżąca obserwacja najnowszych dokonań polskiej i zagranicznej historiografii.

Stała i systematyczna współpraca z doktorantem, której celem jest pomoc w rozwiązywaniu różnorakich problemów na które natrafia on na wszystkich etapach przygotowywania rozprawy doktorskiej, począwszy od doboru źródeł i literatury przedmiotu aż po ich analizę. Seminarium ma także za zadnie uczulić doktoranta na postępy w dotychczasowej wiedzy w zakresie problematyki wybranej przez słuchacza i zachęcić go do systematycznego czytelnictwa najnowszej literatury przedmiotu.

Literatura podstawowa:

1. P. Burke, Historia i teoria społeczna, Kraków 2000

2. P. Burke, Historia kulturowa,. Wprowadzenie. Kraków 2008

3. E. Domańska, Mikrohistorie, Poznań 1999

4. A.F. Grabski, Dzieje historiografii, Poznań 2006

5. G. G. Iggers, Historiografia XX wieku, Warszawa 2010

6. D. R. Kelley, Granice historii. Badanie przeszłości w XX wieku, Warszawa 2009

7. K. Pomian, Historia. Nauka wobec pamięci, Lublin 2006

8. J. Wijaczka, Historiografia polska epoki wczesnonowożytnej po 1989 roku. Próba oceny, ,,Historyka'', t. 47, 2017, 7-75

9. Causa creandi. O pragmatyce źródła historycznego, red. S. Rosik, P. Wiszewski, Wrocałw 2005

10. Referaty wygłoszone na XX Powszechnym Zjeździe Historyków Polskich, Lublin 2019 (internetowa strona zjazdowa)

W zakresie WIEDZY: SD_WG2, SD_WG4

W zakresie UMIEJĘTNOŚCI: SD_UW01, SD_UW02, SD-UW03

W zakresie KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH: SD_KKO1, SD_KK02, SD_KK03, SD_KO01

Podstawową metodą oceny pracy doktoranta jest ocena jego postępu w zakresie przygotowywania rozprawy doktorskiej.

Ocenie poddawane są poszczególne etapy przygotowywania pracy doktorskiej od wydyskutowania tematu i jej koncepcji, przez realizację kwerend archiwalnych i bibliotecznych i prezentację wyników szczegółowych, aż po napisanie samej rozprawy, ze zwróceniem szczególnej uwagi na zastosowany w niej warsztat naukowy i język wypowiedzi.