Sztuki wizualne i performatywne

obowiązkowe

Studenci winni znać -podstawowe problemy, pojęcia i kategoria funkcjonujące w naukach o kulturze i sztuce.

Studenci winni znać podstawowe problemy, pojęcia i kategoria funkcjonujące w naukach o sztuce i kulturze.

Profil studiów: Ogólnoakademicki

Forma studiów: Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy, przedmioty specjalizacyjne

Kod przedmiotu: 520-KS2-1SZW

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki humanistyczne, dziedzina: dyscyplina nauk o kulturze i religii

Rok studiów / semestr: I rok II stopnia, I semestr

Wymagania wstępne: ogólna wiedza o historii sztuki.

metody dydaktyczne: Zajęcia prowadzone będą w formie wykładów, prezentacji multimedialnych, analiz dzieł i działań artystycznych, dyskusji. Wykorzystane zostaną metody aktywizujące, takie jak praca w grupach, case studies, burze mózgów oraz performatywne eksperymenty twórcze. Istotnym elementem będą wizyty w galeriach sztuki.

Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 15 godz. ćwiczeń.

Punkty ECTS: 2

Bilans nakładu pracy studenta

Rodzaje aktywności:

- udział w ćwiczeniach -15 godzin,

- przygotowanie do egzaminu - 40 godzin,

- udział w konsultacjach - 5 godzin,

Razem 60 godzin, co odpowiada 2 punktom ECTS.

Nakład pracy studenta związany z zajęciami:

- wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela -20 godzin, co odpowiada 0,7 punktowi ECTS,

- o charakterze praktycznym - 40 godzin, co odpowiada 1,5 punktom ECTS.

Abramović, Marina, Pokonać mur. Wspomnienia, przeł. Bernaczyk Anna, Hermanowska Magdalena, Poznań 2021.

Bogucki, Janusz, Sztuka Polski Ludowej, Warszawa 1983.

Butler, Judith, Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, Warszawa 2008, część I: Podmioty biologicznej płci/ kulturowej płci/ pragnienia, s. 43-95.

Dziamski, Grzegorz, Performance – tradycja, źródła, obce i rodzime przejawy. Rozpoznanie zjawiska, w: Performance, red. Grzegorz Dziamski, Henryk Gajewski i Jan St. Wojciechowski, Warszawa 1984.

Dziamski, Grzegorz, Performance, czyli otwartość na codzienność życia, w: tegoż, Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu, Poznań 1995.

Dziamski, Grzegorz, Sztuka feministyczna, czyli pochwała inności, w: Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu, Poznań 1995.

Dziamski, Grzegorz, Sztuka po końcu sztuki. Sztuka początku XXI wieku, Poznań 2009.

Fischer-Lichte, Erika, Estetyka performatywności, tłum. Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera, Kraków 2008.

Grubba, Dorota, Stanisław Horno-Popławski. Droga sztuki – sztuka drogi, Sopot 2002.

Guzek, Łukasz, Performatyzacja sztuki. Sztuka performance i czynnik akcji w polskiej krytyce sztuki, Gdańsk 2013.

Jakubowska, Agata, Portret wielokrotny dzieła Aliny Szapocznikow, Poznań 2007.

Jakubowska, Agata, Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś, Warszawa 2022.

Joseph Beuys. Teksty. Komentarze. Wywiady, oprac. Jaromir Jedliński, Warszawa 1990.

Kisielewski, Andrzej, Karny, Białystok-Orońsko 1995.

Kisielewski, Andrzej, Sztuka i reklama. Relacje między sztuką i kulturą, Białystok 1999, rozdz. V. Obrazy obrazów; rozdz. VI. Sztuka nowoczesna jako kultura popularna.

Kowal, Paweł, Abakanowicz. Trauma i sława, Warszawa 2023.

Kowalczyk, Izabela, Wątki feministyczne w sztuce polskiej, Poznań 1997.

Kowalczyk, Izabela, Ciało i władza. Polska sztuka krytyczna lat 90., Warszawa 2002.

Leon Tarasewicz, oprac. Jola Gola, Warszawa 2007

Leon Tarasewicz, red. Katarzyna Sawicka-Mierzyńska, Ignacy Karpowicz, tekst Jan Gryka, katalog wystawy, Krynki 2022.

Majewska, Ewa, Ucieleśnione zniesienie (końca) sztuki w pracach VALIE EXPORT, w: Akcjonizm wiedeński. Przeciwny biegun społeczeństwa, red. Stanisław Ruksza, katalog wystawy, Kraków 2011.

Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, opracowanie zbiorowe, Warszawa 2007.

Piotrowski, Piotr, W cieniu Duchampa. Notatki nowojorskie, Poznań 1996.

Robinson, Joel, Miroslaw Balka at the Tate Modern, “World Sculpture News” Winter 2010.

Ronduda, Łukasz, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa-Jelenia Góra 2009.

Winch, Terence, James Luna. Emendatio, New York 2005.

Żmijewski, Artur, Drżące ciała. Rozmowy z artystami, Bytom 2006.

Zydorowicz, Jacek , Katarzyna Przerwa, Toy story Zbigniewa Libery. Eksperymentalny wirus, czyli jak zakłócać maszynerię estetyzującą, https://www.nck.pl/upload/archiwum_kw_files/artykuly/12._jacek_zydorowicz_katarzyna_przerwa_-_toy_story_zbigniewa_libery.pdf

Portal Culture.pl

Absolwent::

-W1. posiada wiedza na temat najważniejszych zjawisk w sztuce XX wieku. (P7S_WK: KA7_WK3, P7S_WG: KA7_WG1)

-W2. - posiada znajomość pojęć funkcjonujących w świecie sztuki; rozumienie roli sztuki w kulturze, znajomość problematyki relacji między sztuką a kulturą popularną; znajomość nowych narzędzi i technik, jakimi posługuje się artysta (P7S_WG: KA7_WG4)

- W3. znajomość twórczości wybranych artystów działających w XX wieku i na przełomie XX i XXI wieku (P7S_WG: KA7_WG2)

Absolwent potrafi:

U1. napisać tekst o sztuce - będący opisem/omówieniem wystawy; umie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować 
i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych sposobów i źródeł (pisanych, ikonicznych, elektronicznych etc.)(P7S_UW:

KA7_UW1)

U2. wykorzystać podstawowe metody analizy i interpretacji różnych dzieła sztuki właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych 
w zakresie różnych dyscyplin nauk humanistycznych (P7S_UW:

KA7_UW2)

U3. formułować i analizować problemy badawcze związane z wizualnymi i performatywnymi przejawami sztuki, dobierać odpowiednie metody i narzędzia do ich opisu i interpretacji (m.in. z zakresu historii sztuki, performatyki, antropologii wizualnej), a także opracowywać i prezentować wyniki swojej pracy w formie pisemnej, ustnej lub multimedialnej (P6S_UW: KA6_UW30)

U4. rozpoznać różne świadectwa sztuki oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem wybranych metod w celu określenia ich znaczeń i ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych (P7S_UW: KA7_UW3)

Absolwent jest gotów:

K1. wykorzystywać zdobytą wiedzę
i umiejętności z zakresu sztuk wizualnych i performatywnych, rozumie potrzebę ich systematycznego poszerzania, doskonalenia warsztatu analitycznego i interpretacyjnego, a także rozwijania kompetencji w zakresie odbioru, tworzenia i upowszechniania sztuki (P7S_KK: KA7_KK1)

K2. przestrzega zasad etycznych w działaniach związanych z tworzeniem, upowszechnianiem i oceną sztuki wizualnej i performatywnej, rozumiejąc ich wpływ na społeczeństwo, jednostkę oraz debatę publiczną. Organizuje działania związane z analizą i promocją kultury artystycznej, potrafi ocenić efektywność tych działań (P7S_KR: KA7_KR2, P7S_KO: KA7_KO3)

Zaliczenie - na ocenę na podstawie obecności, aktywności i dwóch prac pisemnych.

Egzamin - dwustopniowy: pierwszą częścią egzaminu jest test ze znajomości dzieł sztuki i pojęć funkcjonujących w historii sztuki. Drugą częścią egzaminu jest rozmowa o samodzielnie wybranym i opracowanym zjawisku w sztuce omawianym na zajęciach lub wykładach.