Zachowania komunikacyjne w nowych mediach
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 520-KS2-2ZNM |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Zachowania komunikacyjne w nowych mediach |
Jednostka: | Wydział Studiów Kulturowych |
Grupy: |
2L stac. studia II stopnia kulturoznawstwo - przedm. specjalizacyjne Kulturoznawstwo 2 rok sem. zimowy 2 stopień |
Punkty ECTS i inne: |
4.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze strategiami i narzędziami zachowań komunikacyjnych w mediach cyfrowych, badawczymi metodami ich opisu i ich wpływem na obszary współczesnej nauki o komunikowaniu społecznym i mediach oraz najnowszymi trendami w rozwoju metod komunikacji w internecie, mediach społecznościowych, grach online i systemach rzeczywistości wirtualnej w formie praktycznej. Studenci analizują zjawiska i procesy komunikowania w nowych mediach, charakterystykę i specyfikę zachowań komunikacyjnych podmiotów on-line, relacje między osobowością realną i wirtualną, tożsamością cyfrową, tożsamością genderową, relacje między władzą a zachowaniami komunikowanymi w nowych mediach. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | mieszany: w sali i zdalnie |
Skrócony opis: |
Przedmiot w formie laboratoriów łączy wiedzę na temat strategii i procedur zachowań komunikacyjnych w mediach cyfrowych w oparciu o wybrane teksty i działania praktyczne. Podczas laboratoriów studencie przeprowadzają krytyczną analizę przykładów online za pomocą narzędzi badawczych. Materiał teoretyczny ma inspirować studentów do krytycznej analizy strategii komunikowania w mediach cyfrowych oraz ich schematów działania, a także do tworzenia kreatywnych rozwiązań praktycznych związanych z wykorzystaniem tychże strategii nowych mediów: kultura narcystyczna, kultura memów, praktyki tożsamościowe, polisensoryczność. Literatura przedmiotu jest konfrontowana z krytyczną analizą (case studies) przykładów wspomnianych strategii komunikowania w postacie indywidualnych i/lub grupowych prac praktycznych studentów. |
Pełny opis: |
Profil studiów: Ogólnoakademicki Forma studiów: Stacjonarne Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy, moduł 7b: Przedmioty specjalizacyjne - komunikowanie w mediach cyfrowych Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki społeczne, nauki o komunikacji społecznej i mediach Rok/semestr studiów: II rok/3 semestr (studia drugiego stopnia) Wymagania wstępne: Komunikacja kulturowa, Komunikacja medialna, Antropologia mediów - zakres podstawowy Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 30h laboratorium. Punkty ECTS: 4 Bilans nakładu pracy studenta: Udział w zajęciach (laboratoriach) - 30 h Udział w konsultacjach stacjonarnych i/lub online - 3 h Przygotowanie do zajęć - 14 x 3 h = 42 h Wykonanie projektu zaliczeniowego - 30 h Razem: 105 h Nakład pracy studenta związany z zajęciami: - wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela - 33 h/1.25 pkt ECTS - o charakterze praktycznym - 72 h/2.75 pkt ECTS |
Literatura: |
Literatura podstawowa 1. Bałdys P., Memy, mashupy, viral videos – opisywanie rzeczywistości społecznej w czasach kultury digitalnej, „Media I Społeczeństwo” nr 5/2015, s. 103-117 2. Bałdys P., Życie na widoku – nowe media a kultura transparencji, „Media I Społeczeństwo”, nr 4/2014, s. 42-55 3. Du Vall M., Infoaktywizm. Strategie komunikacyjne społeczników ery cyfrowej, [w:] Haktywizm. (Cyberterroryzm, haking, protest obywatelski, cyberaktywizm, e-mobilizacja), red. M. Marczewska-Rytko, s. 1-13 4. Jarecka U., Kompetencje medialne kształtowane przez nowe media, cnota ignorancji, [w:] Kurczewska J., Karkowska M. (red.) Przemiany kulturowe we współczesnej Polsce. Ramy, właściwości, epizody, Warszawa 2016, s. 477-493 5. Kamińska M., „Madki” kontra trolle. Użytkownicy mediów społecznościowych przeciwko oversharentingowi, „Media I Społeczeństwo”, nr 11/2019, s. 251-269 6. Kaproń-Charzyńska I., Kamper-Warejko J., Od fanów dla fanów. Komentarze serialowe jako nowe zjawisko komunikacyjne, „Przestrzenie Teorii” 29, Poznań 2018, s. 277–313 7. Kapuścińska A., Kod kulturowy a nowe media na przykładzie znacznika „#”, „Socjolingwistyka” XXXII, 2018, s. 151-162 8. Karaś A., Patostreaming i jego społeczny odbiór, [w:] Kampka A. (red.), doświadczanie społeczeństwa. Muzyka, obraz, media, Warszawa 2019, s. 222-235 9. Keen A., Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę, rozdz. 2 Szlachetny amator, Warszawa 2007, s. 53-75 10. Ogonowska A., Cyberpsychologia. Nowe perspektywy badania mediów i ich użytkowników, Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis FOLIA 262 Studia de Cultura 10(4) 2018, s. 5-18 11. Ornatowska P., Podróż się odbyła, program wykonano i bawiono się dobrze. O społecznym rytuale wykonywania zdjęć, [w:] Kampka A. (red.), Doświadczanie społeczeństwa. Muzyka, obraz, media, Warszawa 2019, s. 213-221 12. Orzel B., Szybko, szybciej... O" prędkości" konsumpcji w świetle prawa Moore'a, „Anthropos”, Nr 7/2018, s. 102-110 13. Orzeł B., Ciało – przestrzeń – interakcja. O doświadczeniu użytkownika w grach kinetycznych, „Transformacje”, Nr 1-2/2013, s. 201-213 14. Orzeł B., Obsesja dotyku. W stronę taktylnych wymiarów komunikacji, „Transformacje”, Nr 1-4/2014, s. 268-284 15. Orzeł B., Strategie autopromocji w polskich blogach modowych na przestrzeni lat 2007—2015. W: A. Kalisz, E. Tyc (red.), Dyskurs autopromocyjny dawniej i dziś, T. 2 Katowice 2016, s. 53-62 16. Osika G., Praktyki tożsamościowe w epoce cyfrowych technologii, „Transformacje” 1–2 (88–89) 2016, s. 281-293 17. Pawełczyk P., Jakubowski J., Postprawda i nowe media. Czy potrzebujemy postprawdy? „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, Numer 1 (2017) s. 197-212 18. Piontek D., Ossowski Sz. (red.), Komunikowanie społeczne w dobie nowych technologii, Poznań 2017, Wprowadzenie, s. 9-20 19. Przywara B., Bądźmy w kontakcie. Współczesna cyfrowa komunikacja permanentna, „Zeszyty Prasoznawcze” Kraków 2020, t. 63, nr 3 (243), s. 9–32 20. Raczyński P., Młodzieżowa patosieć. Aspekty społeczno-kulturowe fascynacji marginesem. Zeszyty Studenckiego Ruchu Naukowego UJK w Kielcach, t. 28, cz. 1, 2019, s. 211-224 21. Sidyk D., Enklawy w „Facebookistanie”. W jaki sposób cyfrowy gigant zamyka swoich użytkowników w bańkach filtrujących informacje? „Dyskurs&Dialog” 2020, Nr 1, s. 123-137 22. Siomkajło, S.M., Emotikony jako wyraz emocjonalności oraz dopełnienie komunikatu ironicznego a poziom kobiecości i męskości osób uczestniczących w komunikacji internetowej. „Ogrody Nauk i Sztuk” 8/2018 (Lipiec 2018), s. 359-370. 23. Stachura K., Nowe media i technologie tożsamości. Lifestreaming jako praktyka społeczno-kulturowa, „Toruńskie Studia Bibliologiczne” 2014, nr 1 (12), s.137-151 24. Szpunar M., Narcystyczna kultura. O kondycji człowieka ponowoczesnego w kulturze zdominowanej przez narcyzm, „Zarządzanie Mediami”, Tom 8(3) 2020, s. 183–199 25. Tyc E., Kobiece poradnictwo w internecie (na przykładzie kanału Red Lipstick Monster), „Zeszyty Prasoznawcze” Kraków 2020, t. 63, nr 2 (242), s. 47–63 26. Wojtkowska, L.M., Funkcjonowanie nastolatków w fandomie Harry’ego Pottera w ich narracji, „Ogrody Nauk i Sztuk” 10/2020 (Lipiec 2020), s. 151-158. Literatura dodatkowa 1. Korzystanie z mediów społecznościowych jako praktyka społeczna różnych pokoleń medialnych, red. Tomasz Gackowski, Karolina Brylska, Mateusz Patera i inni, Laboratorium Badań Medioznawczych UW, Warszawa 2018 2. Silverman J. (2016), Terms of Service: Social Media and the Price of Constant Connection, New York: Harper Collins. |
Efekty uczenia się: |
A) Wiedza. Absolwent zna i rozumie: KA7_WG2 (P7S_WG) - klasyczne i współczesne dokonania, ośrodki i szkoły badawcze kluczowe dla studiów kulturoznawczych i wie o potrzebie ciągłego uzupełniania wiedzy na poziomie zaawansowanym; sposób weryfikacji: ocena aktywności w czasie zajęć; KA7_WK1 (P7S_WK) - normy konstytuujące i regulujące struktury i instytucje społeczne oraz źródła tych norm, ich naturę, zmiany i drogi wpływania na ludzkie zachowania komunikacyjne w nowych mediach; sposób weryfikacji: ocena aktywności w czasie zajęć; KA7_WK2 (P7S_WK) – w stopniu zaawansowanym – kierunki i tendencje przeobrażeń we współczesnej kulturze digitalnej, ma wiedzę o zależnościach między nimi opartych na procesach i zachowaniach komunikacyjnych; sposób weryfikacji: praca zaliczeniowa. B) Umiejętności. Absolwent potrafi: KA7_UW1 (P7S_UW) - w pogłębiony, innowacyjny sposób wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych metod i źródeł (pisanych, ikonicznych i elektronicznych etc.); sposób weryfikacji: praca zaliczeniowa, ćwiczenia praktyczne wykonywane w czasie zajęć; KA7_UW3 (P7S_UW) - rozpoznać rożne wytwory kultury digitalnej oraz przeprowadzić ich krytyczną i twórczą analizę oraz interpretację z wykorzystaniem samodzielnie dobranych metod i technik w celu określenia ich znaczenia oraz ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych; sposób weryfikacji: praca zaliczeniowa; KA7_UK1 (P7S_UK) - komunikować się na tematy kulturoznawcze ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców, wykorzystując specjalistyczną terminologię, integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie nauk humanistycznych i społecznych oraz stosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych; sposób weryfikacji: ocena aktywności w czasie zajęć; KA7_UK2 (P7S_UK) - przygotować się do dyskusji i przeprowadzić ją, posiadając pogłębioną umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów i odniesieniem ich do poglądów różnych autorów; sposób weryfikacji: ocena aktywności w czasie zajęć; KA7_UK5 (P7S_UK) - przygotować wystąpienie ustne (referat) i prezentacje multimedialne lub przeprowadzić debatę w języku polskim lub obcym, z wykorzystaniem różnych samodzielnie dobranych ujęć teoretycznych i różnych źródeł; sposób weryfikacji: praca zaliczeniowa; KA7_UU2 (P7S_UU) - czytać i interpretować teksty kultury (pisane, audialne, wizualne i multimedialne etc.), samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze związane z rozwijaniem swoich zdolności i kariery zawodowej; sposób weryfikacji: ocena aktywności w czasie zajęć, ćwiczenia praktyczne wykonywane w czasie zajęć. C) Kompetencje społeczne. Absolwent jest gotów do: KA7_KK1 (P7S_KK) - krytycznej analizy posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, umiejętności ich samodzielnego poszerzania, ustawicznego dokształcania się i rozwoju zawodowego, a także do zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu; KA7_KK2 (P7S_KK) - przyjęcia postawy aksjologicznej, związanej z krytyczną oceną wytworów kultury digitalnej w celu rozwiązywania problemów poznawczych, praktycznych; KA7_KO2 (P7S_KO) - otwartości na nowe idee i poglądy, gotowości do podejmowania polemiki oraz zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów w celu inspirowania działań na rzecz interesu publicznego; KA7_KO3 (P7S_KO) - organizowania pracy własnej i pracy zespołowej oraz jej krytycznej oceny i przemodelowania w sposób przedsiębiorczy; KA7_KR2 (P7S_KR) - przestrzegania zasad etycznych związanych z odpowiedzialnością za podejmowane działania o charakterze tworzenia, upowszechniania i oceny wytworów kultury digitalnej, prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów etycznych związanych z wykonywaniem zawodu, podtrzymywania etosu zawodowego. Metody, którymi są osiągane efekty uczenia się przedstawione w "Metody dydaktyczne" w części B sylabusa. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na ocenę na podstawie aktywności studenta na zajęciach oraz projektu badawczego w formie case study z prezentacjami multimedialnym. Dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności. W zależności od obowiązujących regulacji zastrzega się możliwość przeprowadzenia zaliczenia końcowego przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, również w formie testu. Podczas laboratoriów sprawdzana jest lista obecności. Osoby, które mają 50% nieobecności, nie uzyskują zaliczenia z przedmiotu, mogą je otrzymać w terminie poprawkowym, jednak będą musieli zaliczyć poszczególne laboratoria na konsultacjach stacjonarnych i/lub online. Zaliczanie poszczególnych laboratoriów odbywa się podczas dyskusji z prowadzącym na temat zagadnień objętych ich programem. |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-06-30 |
Przejdź do planu
PN WT LAB
ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Laboratorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Katarzyna Łukasiak | |
Prowadzący grup: | Katarzyna Łukasiak | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe specjalnościowe |
|
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
|
Pełny opis: |
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze strategiami i narzędziami zachowań komunikacyjnych w mediach cyfrowych, badawczymi metodami ich opisu i ich wpływem na obszary współczesnej nauki o komunikowaniu społecznym i mediach oraz najnowszymi trendami w rozwoju metod komunikacji w internecie, mediach społecznościowych, grach online i systemach rzeczywistości wirtualnej w formie praktycznej. Studenci analizują zjawiska i procesy komunikowania w nowych mediach, charakterystykę i specyfikę zachowań komunikacyjnych podmiotów on-line, relacje między osobowością realną i wirtualną. |
|
Literatura: |
Literatura podstawowa: A. Grudzień, Komunikacja internetowa w ujęciu werbalnym i niewerbalnym, Młoda Humanistyka nr 2/2017, s. 1-12. A. E. Taper, Gry MMORPG - cechy, możliwości, zagrożenia, Media i Społeczeństwo nr 1/2011, s. 180-193. B. Przywara, I Leonowicz-Bukała, Bądźmy w kontakcie. Współczesna cyfrowa komunikacja permanentna, Zeszyty Prasoznawcze, tom 63, nr 3, Kraków 2020, s. 10-31. E. Musiał, Trolling jako przykład zagrożeń informacyjnych w cyberprzestrzeni (w:) H. Batorowska, E. Musiał, Bezpieczeństwo informacyjne w dyskursie naukowym, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Kraków 2017, s. 226-235. I. Łuc, Współczesne gry komunikacyjno-językowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2010, s. 99–154. K. Bałuk, Do licha ileż tu informacji - infografika jako gatunek dziennikarski (w:) I. Borkowski, K. Stasiuk-Krajewska (red.) Dziennikarstwo i media, tom 4, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2013, s. 153-174. K. Forst, Facebook we współczesnym świecie komunikacji społecznej, (w:) K. Doktorowicz (red.), Media społecznościowe. Dialog w cyberprzestrzeni, tom 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 2017, s. 37–55. M. Brzezińska-Waleszczyk Dobre praktyki w komunikacji marek w mediach społecznościowych, Studia Medioznawcze, nr 4/2015, s. 67-78. M. du Vall, Infoaktywizm. Strategie komunikacyjne społeczników ery cyfrowej, (w:) M. Marczewska-Rytko (red.), Haktywizm, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2014, s. 1-13. M. Górska-Olesińska, CMC i elektroniczne dyskursy. Problemy metodologiczne, (w:) E. Wilk, I. Kolasińska-Pasterczyk (red.), Nowa Audiowizualność – nowy paradygmat kultury?, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008, s. 209–228. M. Kaźmierczak, Znak symboliczny w internecie, (w:) E. Szczęsna (red.) Przekaz digitalny. Z zagadnień semiotyki, semantyki i komunikacji cyfrowej, Universitas, Kraków 2015, s. 35-53. M. Laskowska, Komunikacja za pomocą social media – możliwości i zagrożenia. Zarys problematyki, (w:) M. Biedroń́, M. Wawrzak-Chodaczek (red.), Komunikacja – (po)rozumienie – obecność́ społeczna, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń́ 2012, s. 29-41. M. Majorek, YouTube jako medium społecznościowe. Videoblog jako narzędzie wspomagania autoekspresji i umacniania więzi społecznych, (w:) M. Majorek, Kod YouTube. Od kultury partycypacji do kultury kreatywności, Universitas, Kraków 2015, s. 133-151. M. Szpunar, Wizerunek w kulturze narcyzmu, (w:) M. Szpunar, Kultura cyfrowego narcyzmu, Wydawnictwa AGH, Kraków 2016, s. 65-73. P. Bałdys, Memy, mashupy, viral videos – opisywanie rzeczywistości społecznej w czasach kultury digitalnej, Media I Społeczeństwo, nr 5/2015, s. 103-117. S. Juszczyk, Internet – współczesne medium komunikacji społecznej, Edukacja i dialog, nr 5/2011, s. 42-46. Literatura uzupełniająca: A. Szewczyk, Popularność form komunikacji internetowej w Polsce, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia Informatica nr 27/2011, s. 159-179. B. Golus, Fenomen rozmów internetowych i ich języka w: M. Kita (red.) Dialog a nowe media, Wydawnictwo Uniwersytet Śląskiego, Katowice 2004, s. 33-41. E. Struzik, Problem komunikacji w rzeczywistości wirtualnej - nowe wzorce komunikacyjne a problem tożsamości podmiotu, (w:) A. Kiepas, M. Sułkowska, M. Wołek (red.), Człowiek a światy wirtualne, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 92-107. E. Wilk, Nawigacje słowa. Strategie werbalne w przekazach audiowizualnych, Rabid, Kraków 2000. J. Strykowska, Znaczenie mediów społecznościowych w procesie komunikowania i uczenia się, (w:) S. Dylak, W. Skrzydlewski (red.), Media. Edukacja. Kultura. W stronę edukacji medialnej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Poznań – Rzeszów 2012, s. 321–330. J. Zawisza-Smejlis, T. Smejlis, Komunikacja w grach MMORPG, (w:) I. Kamińska-Szmaj, T.Piekota, M. Zaśko-Zielińska (red.), Oblicza komunikacji: Perspektywy badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją, tom 2, Krakowskie Towarzystwo Popularyzacji Wiedzy o Komunikacji Językowej “Tertium”, Kraków 2006, s. 717-732. K. Chmielecki, Tekst w sieci obrazów. Internet jako medium zapośredniczonej komunikacji wizualnej, (w:) M. Filiciak, G. Ptaszek (red.), Komunikowanie (się) w mediach elektronicznych. Język, edukacja, semiotyka. Monografia, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009, s. 298–313. Ł. Jonak, P. Mazurek, M. Olcoń, A. Przybylska, A. Tarkowski, J.M. Zając (red.), Re: internet – społeczne aspekty medium. Polskie konteksty i interpretacje, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006. M.J. Cyrklaff, Grywalizacja jako metoda komunikacji i edukacji, (w:) B. Kamińska-Czubała, St. Skórka, E. Piotrowska (red.), Projektowanie informacji w przestrzeni biblioteki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków 2017, s. 187–199. M. Leszkowicz, Infografika jako forma edukacji w kulturze wzrokocentrycznej, Neodigmata nr 31/32, Poznań 2011, s. 37-55. P. Nawrocka, Wirtualne formy komunikacji w społeczeństwie informacyjnym Analiza terminologiczna wybranych pojęć, Acta Universitas Lodzensis Folia Liborum 1/2020, s. 13-27. P. Sitarski, Rzeczywistość wirtualna jako medium komunikacyjne, (w:) P. Sitarski, Rozmowa z cyfrowym cieniem. Model komunikacyjny rzeczywistości wirtualnej, Rabid, Kraków 2002, s. 43-74 |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2024/25" (zakończony)
Okres: | 2024-10-01 - 2025-06-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Laboratorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Wojciech Siwak | |
Prowadzący grup: | Wojciech Siwak | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe specjalnościowe |
|
Tryb prowadzenia przedmiotu: | mieszany: w sali i zdalnie |
|
Pełny opis: |
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze strategiami i narzędziami zachowań komunikacyjnych w mediach cyfrowych, badawczymi metodami ich opisu i ich wpływem na obszary współczesnej nauki o komunikowaniu społecznym i mediach oraz najnowszymi trendami w rozwoju metod komunikacji w internecie, mediach społecznościowych, grach online i systemach rzeczywistości wirtualnej w formie praktycznej. Studenci analizują zjawiska i procesy komunikowania w nowych mediach, charakterystykę i specyfikę zachowań komunikacyjnych podmiotów on-line, relacje między osobowością realną i wirtualną. |
|
Literatura: |
Literatura podstawowa 1. Bałdys P., Memy, mashupy, viral videos – opisywanie rzeczywistości społecznej w czasach kultury digitalnej, „Media I Społeczeństwo” nr 5/2015, s. 103-117 2. Bałdys P., Życie na widoku – nowe media a kultura transparencji, „Media I Społeczeństwo”, nr 4/2014, s. 42-55 3. Du Vall M., Infoaktywizm. Strategie komunikacyjne społeczników ery cyfrowej, [w:] Haktywizm. (Cyberterroryzm, haking, protest obywatelski, cyberaktywizm, e-mobilizacja), red. M. Marczewska-Rytko, s. 1-13 4. Jarecka U., Kompetencje medialne kształtowane przez nowe media, cnota ignorancji, [w:] Kurczewska J., Karkowska M. (red.) Przemiany kulturowe we współczesnej Polsce. Ramy, właściwości, epizody, Warszawa 2016, s. 477-493 5. Kamińska M., „Madki” kontra trolle. Użytkownicy mediów społecznościowych przeciwko oversharentingowi, „Media I Społeczeństwo”, nr 11/2019, s. 251-269 6. Kaproń-Charzyńska I., Kamper-Warejko J., Od fanów dla fanów. Komentarze serialowe jako nowe zjawisko komunikacyjne, „Przestrzenie Teorii” 29, Poznań 2018, s. 277–313 7. Kapuścińska A., Kod kulturowy a nowe media na przykładzie znacznika „#”, „Socjolingwistyka” XXXII, 2018, s. 151-162 8. Karaś A., Patostreaming i jego społeczny odbiór, [w:] Kampka A. (red.), doświadczanie społeczeństwa. Muzyka, obraz, media, Warszawa 2019, s. 222-235 9. Keen A., Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę, rozdz. 2 Szlachetny amator, Warszawa 2007, s. 53-75 10. Ogonowska A., Cyberpsychologia. Nowe perspektywy badania mediów i ich użytkowników, Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis FOLIA 262 Studia de Cultura 10(4) 2018, s. 5-18 11. Ornatowska P., Podróż się odbyła, program wykonano i bawiono się dobrze. O społecznym rytuale wykonywania zdjęć, [w:] Kampka A. (red.), Doświadczanie społeczeństwa. Muzyka, obraz, media, Warszawa 2019, s. 213-221 12. Orzel B., Szybko, szybciej... O" prędkości" konsumpcji w świetle prawa Moore'a, „Anthropos”, Nr 7/2018, s. 102-110 13. Orzeł B., Ciało – przestrzeń – interakcja. O doświadczeniu użytkownika w grach kinetycznych, „Transformacje”, Nr 1-2/2013, s. 201-213 14. Orzeł B., Obsesja dotyku. W stronę taktylnych wymiarów komunikacji, „Transformacje”, Nr 1-4/2014, s. 268-284 15. Orzeł B., Strategie autopromocji w polskich blogach modowych na przestrzeni lat 2007—2015. W: A. Kalisz, E. Tyc (red.), Dyskurs autopromocyjny dawniej i dziś, T. 2 Katowice 2016, s. 53-62 16. Osika G., Praktyki tożsamościowe w epoce cyfrowych technologii, „Transformacje” 1–2 (88–89) 2016, s. 281-293 17. Pawełczyk P., Jakubowski J., Postprawda i nowe media. Czy potrzebujemy postprawdy? „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, Numer 1 (2017) s. 197-212 18. Piontek D., Ossowski Sz. (red.), Komunikowanie społeczne w dobie nowych technologii, Poznań 2017, Wprowadzenie, s. 9-20 19. Przywara B., Bądźmy w kontakcie. Współczesna cyfrowa komunikacja permanentna, „Zeszyty Prasoznawcze” Kraków 2020, t. 63, nr 3 (243), s. 9–32 20. Raczyński P., Młodzieżowa patosieć. Aspekty społeczno-kulturowe fascynacji marginesem. Zeszyty Studenckiego Ruchu Naukowego UJK w Kielcach, t. 28, cz. 1, 2019, s. 211-224 21. Sidyk D., Enklawy w „Facebookistanie”. W jaki sposób cyfrowy gigant zamyka swoich użytkowników w bańkach filtrujących informacje? „Dyskurs&Dialog” 2020, Nr 1, s. 123-137 22. Siomkajło, S.M., Emotikony jako wyraz emocjonalności oraz dopełnienie komunikatu ironicznego a poziom kobiecości i męskości osób uczestniczących w komunikacji internetowej. „Ogrody Nauk i Sztuk” 8/2018 (Lipiec 2018), s. 359-370. 23. Stachura K., Nowe media i technologie tożsamości. Lifestreaming jako praktyka społeczno-kulturowa, „Toruńskie Studia Bibliologiczne” 2014, nr 1 (12), s.137-151 24. Szpunar M., Narcystyczna kultura. O kondycji człowieka ponowoczesnego w kulturze zdominowanej przez narcyzm, „Zarządzanie Mediami”, Tom 8(3) 2020, s. 183–199 25. Tyc E., Kobiece poradnictwo w internecie (na przykładzie kanału Red Lipstick Monster), „Zeszyty Prasoznawcze” Kraków 2020, t. 63, nr 2 (242), s. 47–63 26. Wojtkowska, L.M., Funkcjonowanie nastolatków w fandomie Harry’ego Pottera w ich narracji, „Ogrody Nauk i Sztuk” 10/2020 (Lipiec 2020), s. 151-158. Literatura dodatkowa 1. Korzystanie z mediów społecznościowych jako praktyka społeczna różnych pokoleń medialnych, red. Tomasz Gackowski, Karolina Brylska, Mateusz Patera i inni, Laboratorium Badań Medioznawczych UW, Warszawa 2018 2. Silverman J. (2016), Terms of Service: Social Media and the Price of Constant Connection, New York: Harper Collins. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.