Andragogika

fakultatywne

Intelektualne możliwości rozwojowe człowieka w okresie dorosłości. Instytucjonalny i metodyczny wymiar wspomagania rozwoju nauczyciela. Problemy późnej dorosłości (na przykładzie nauczycieli) i implikacje społeczne wynikające ze starzenia się populacji. Kształtowanie własnej przyszłości na podstawie analiz biograficznych (z wykorzystaniem biografii rodzinnych). Wykorzystanie potencjału doświadczeń międzygeneracyjnych dla edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.

Profil studiów - ogólnoakademicki

Forma studiów - stacjonarne

Rodzaj przedmiotu - fakultatywny

Dziedzina i dyscyplina nauki - nauki społeczne

Rok studiów/semestr - rok 5, studia jednolite magisterskie, semestr 9

Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów) - wiedza ogólna z zakresu pedagogiki, psychologii ogólnej, psychologii rozwojowej, socjologii, podstawowych problemów społecznych

Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć - wykład 15 godzin; ćwiczenia 15 godzin

Metody dydaktyczne

Wykład: wykład z prezentacją multimedialną, dyskusja, konsultacje

Ćwiczenia: ocena aktywności studenta podczas zajęć, przygotowanie i prezentacja zagadnień z zakresu treści omawianych podczas zajęć, konsultacje.

Punkty ECTS - 3

Bilans nakładu pracy studenta - obecność na wykładach 15h, ćwiczeniach 15h, konsultacjach 10h - 1,5 pkt. ECTS; przygotowanie do zajęć i zaliczenia 30h - 1,5 pkt. ECTS

Wskaźniki ilościowe - nakład pracy studenta związany z zajęciami

a) wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela (w tym prowadzone zajęcia i konsultacje, w czasie których student może przedyskutować nurtujące go kwestie) - 35h - 2 pkt. ECTS

b) o charakterze praktycznym - 30h - 1 pkt. ECTS

1. Aleksander T., Andragogika. Podręcznik akademicki. Radom-Kraków 2009

2. Czerniawska O., Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii, Łódź 2000

3. Czykier K., Swoistość uczenia się dorosłych i jej uwarunkowania, (w:) Nikitorowicz J. Sawicki K., Bajkowski T., (red.), Współczesne dylematy diagnostyczne i metodyczne w opiece i wychowaniu, Olecko 2003

4. Czykier K., Biograficzność i jej znaczenie w andragogice. (w:) Wiatrowski Z. (red.), Pedagogika pracy i andragogika w konstelacji europejskiej i globalnej, Włocławek 2006

5. Czykier K., Projektowanie uniwersalne w edukacji ludzi dorosłych, (w:) M. M. Perkowska, T. Bajkowski (red.), Projektowanie uniwersalne w przestrzeni uniwersyteckiej – idee, możliwości, dobre praktyki, Białystok 2022

6. Demetrio D.: Edukacja dorosłych, (w:) Pedagogika, t.3 Gdańsk 2006 s.113-128.

7. Demetrio D.: Pedagogika pamięci. Łódź 2009.

8. Dubas E., Stelmaszczyk J. (red.), Biografie i uczenie się, Łódź 2015

9. Halicki J., Edukacja seniorów w aspekcie teorii kompetencyjnej, Białystok 2000

10. Halicki J., Edukacja w starości jako działanie poprawiające jakość życia seniorów. Chowanna T.2:2009, s.203-213.

11. Halicki J., Obrazy starości rysowane przeżyciami seniorów. Białystok 2012

12. Halicki J.: Edukacja osób starszych w Polsce – jej wymiar teoretyczny i praktyczny. Edukacja Dorosłych 2013 nr 2 s.9-18

13. Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Wrocław 2005

14. Kruszewski K., Wizerunek ucznia we współczesnych koncepcjach dydaktycznych, (w:): T. Wujek (red.), Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych 1992, s.228-259.

15. Lengrand P., Obszary permanentnej samoedukacji. Warszawa 1995

16. Malewski M.: Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice. Wrocław 2010.

17. Marotzki W.: Kierunki rozwoju koncepcja badań biograficznych w naukach o wychowaniu, (w:) J. Piekarski, B. Śliwerski, (red.) Edukacja alternatywna, Kraków 2000, s.132-143.

18. Oleś P.K., Psychologia człowieka dorosłego, Warszawa 2011

19. Pachociński R., Andragogika w wymiarze międzynarodowym. Warszawa 1998 s. 35-48

20. Rudnik A., Czykier K., Człowiek stary jako podmiot oddziaływań edukacyjnych (?), (w:) Przegląd Pedagogiczny nr 2 rok 2015, s.58-68

21. Skrzypczak J., Przyszczypkowski K., Jankowski D. (red.). Podstawy edukacji dorosłych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2007

22. Synak B., Polska starość. Gdańsk 2002

23. Turos L., Andragogika ogólna. Warszawa 1999

24. Wujek T. (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1992

KA7_WG2

Zna podstawową terminologię używaną w pedagogice i psychologii, rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych

KA7_UO2

Profesjonalnie organizuje pracę w zespole i racjonalnie, zgodnie z technikami pracy umysłowej gospodaruje czasem zajęć, odpowiedzialnie i celowo organizuje pracę ucznia/dziecka, z poszanowaniem jego prawa do odpoczynku

KA7_UO4

Posiada kompetencje interpersonalne, pozwalające na budowanie relacji wzajemnego zaufania między wszystkimi podmiotami procesu wychowania i kształcenia; buduje prawidłowe więzi w środowiskach społecznych

Zaliczenie na ocenę wykładów:

uzyskanie pozytywnej oceny (minimum 3,0) z testu obejmującego treści wykładów (min. 50% punktów)

Zaliczenie na ocenę ćwiczeń:

uzyskanie pozytywnej oceny (minimum 3,0) - frekwencja, przygotowanie do zajęć, aktywność

Warunkiem przystąpienia do zaliczenia treści wykładów jest pozytywne zaliczenie ćwiczeń (minimum ocena 3,0).