Pedagogika porównawcza

obowiązkowe

Student przystępujący do studiowania pedagogiki porównawczej powinien posiadać wiedzę z filozofii, filozofii edukacji, socjologii, socjologii edukacji, ekonomii, ekonomiki oświaty, polityki społecznej, krajowej polityki oświatowej, historii wychowania, pedagogiki ogólnej, metodologii badań społecznych. Student powinien posiadać umiejętność analizy danych empirycznych i analizy materiałów źródłowych, kompetencje w zakresie samodzielnego odkrywania praw i zasad rządzących światem społecznym, kompetencje językowe i komunikacyjne w zakresie formułowania sądów, stawiania tez i argumentowania na ich rzecz.

mieszany: w sali i zdalnie

Celem przedmiotu jest zdobycie przez studentów ogólnej orientacji w zakresie problematyki przedmiotu, jako dyscypliny naukowej; kształtowanie kompetencji krytycznych w zakresie analizy problematyki edukacyjnej i rzeczywistości wychowawczej na świecie; rozwijanie kompetencji poznawczych w zakresie analizowania zjawisk edukacyjnych w ujęciu porównawczym i międzynarodowym.

Student zdobywa wiedzę w zakresie: kulturowo-społecznych uwarunkowań funkcjonowania i rozwoju współczesnej edukacji na świecie, w aspekcie globalnych nierówności społecznych; specyfiki komparatystyki oświatowej jako samodzielnej dyscypliny naukowej, jej przedmiotu, celów, zadań i funkcji; teoretycznych założeń i metodologicznych podstaw międzynarodowych badań porównawczych; narzędzi porównawczych, czyli wskaźników rozwoju nowoczesnych systemów oświatowych, oraz ich znaczenia w kreowaniu krajowej i międzynarodowej polityki oświatowej; analizy porównawczej europejskich i pozaeuropejskich systemów oświatowych

Profil studiów - ogólnoakademicki;

Forma studiów - niestacjonarne;

Rodzaj przedmiotu - obowiązkowy;

Dziedzina i dyscyplina naukowa - nauki społeczne, międzynarodowa komparatystyka oświatowa;

Rok studiów - 1 rok 2 stopnia;

Wymagania wstępne - Student przystępujący do studiowania pedagogiki porównawczej powinien posiadać wiedzę z filozofii, filozofii edukacji, socjologii, socjologii edukacji, ekonomii, ekonomiki oświaty, polityki społecznej, krajowej polityki oświatowej, historii wychowania, pedagogiki ogólnej, metodologii badań społecznych. Student powinien posiadać umiejętność analizy danych empirycznych i analizy materiałów źródłowych, kompetencje w zakresie samodzielnego odkrywania praw i zasad rządzących światem społecznym, kompetencje językowe i komunikacyjne w zakresie formułowania sądów, stawiania tez i argumentowania na ich rzecz.

Liczba godzin zajęć dydaktycznych - 10 godzin wykładów i 10 godzin ćwiczeń;

Metody dydaktyczne - wykład z prezentacją multimedialną, dyskusja, zadania projektowe, praca zespołowa, konsultacje indywidualne;

Punkty ECTS - 7

Bilans nakładu pracy studenta: udział w wykładach – 10 h,

udział w ćwiczeniach - 10 h, udział w konsultacjach - 25 h,

przygotowanie do zajęć – 45 h, przygotowanie zadań projektowych – 30 h, przygotowanie do kolokwium – 20 h, przygotowanie do egzaminu – 35 h

Wskaźniki ilościowe - nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 45 godzin i 2 punkty ECTS; nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym: 130 godzin i 5 punktów ECTS

Cudowska A., Tendencje rozwojowe edukacji w społeczeństwie zaawansowanej nowoczesności, [w:] Edukacja jutra. Aksjologia, innowacje i strategie rozwoju, red. K. Denek, A. Kamińska, W. Kojs, P. Oleśniewicz, Oficyna Wydawnicza „Humanitas”, Sosnowiec 2011 (s. 143-161).

Cudowska A. (red.), Kierunki rozwoju edukacji w zmieniającej się przestrzeni społecznej, Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana. Białystok 2011.

Kępski Cz., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki. Difin, Warszawa 2016 ( Roz. 1. Geneza pedagogiki porównawczej).

Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2014.

Nowakowska-Siuta R., Dmitruk-Sierocińska K. (red.), Polityka oświatowa w perspektywie porównawczej, "Impuls", Kraków 2018.

Pachociński R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, Wyd. Akad. „Żak”, Warszawa 2000.

Potulicka E., Rutkowiak J., Neoliberalne uwikłania edukacji, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2010.

Potulicka E., Hildebrandt-Wypych D., Czech-Włodarczyk C. (red.), Systemy edukacji w krajach europejskich, "Impuls", Kraków 2013.

Průcha J., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, PWN, Warszawa 2006.

Rabczuk W., Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Nowe konteksty, IBE, Warszawa 2007.

Váňová M., Pedagogika porównawcza, [w:] Pedagogika, t. 2, Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych, red. B. Śliwerski, GWP, Gdańsk 2006 (s. 49-105).

Wybrane materiały ze stron internetowych Eurydice, OECD, UNESCO

1. Student zna elementarną terminologię używaną w komparatystyce oświatowej, ma elementarną wiedzę o usytuowaniu pedagogiki porównawczej w systemie innych nauk oraz o jej specyfice

2. Zna różne modele kształcenia na świecie, w zakresie edukacji obowiązkowej, średniej i wyższej, rozumie ich uwarunkowania oraz zna wybrane systemy edukacji w innych krajach, jako egzemplifikacji modeli kształcenia na świecie

3. Potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z komparatystyki oświatowej do analizowania i interpretowania faktów oświatowo-wychowawczych na świecie w kontekście sytuacji politycznej, ekonomicznej, społecznej i kulturowej różnych krajów

4. Ma przekonanie o potrzebie podejmowania działań w zakresie doskonalenia edukacji, wykazuje aktywność w realizacji indywidualnych i zespołowych zadań dydaktycznych

Wykład z prezentacją multimedialną, dyskusja, zadania projektowe, konsultacje indywidualne

Formy zaliczenia przedmiotu:

zaliczenie ćwiczeń w formie pisemnej oraz egzamin obejmujący treści wykładów, po wcześniejszym zaliczeniu ćwiczeń na ocenę. Pozytywna ocena z egzaminu nie podlega poprawie.